Το ρεμπέτικο και η "παλιά γραμμή του Ριζοσπάστη"

[AGIS]

....και βουρλιζόμουν για να αποδείξω τα αυταπόδεικτα. Το κείμενο και η αφορμή που γράφτηκε μιλάνε από μόνα τους.

Δεν ξέρω ποιός και πώς θα κάνει λόγο για "τερτίπι" κλπ κλπ, αλλά κι εγώ "δεν συγκινούμαι" από ταχυδακτυλουργίες.-





Σημείωση από bill1961: Κατ' αρχάς να με συγχωρήσεις Άγη που γράφω πάνω στο δικό σου μήνυμα. Απλά δε θέλω να γεμίσω το θέμα με διαδικαστικά ποστ.
Γιατί δεν αφήνετε (και εσύ τώρα και ο Νίκος νωρίτερα με τα περί χολής) πρώτα να μιλήσει ο Αγις και μετά κρίνετε, αλλά προσπαθείτε να μας προκαταλάβετε? Αυτό ακριβώς είναι που μου επιτρέπει να μιλάω για τερτίπια.

[AGIS]

Προς Βασίλή: Ο Νίκος μίλησε, με τον τρόπο που ήθελε να μιλήσει, γι' αυτά που είχε ήδη γράψει ο Άγις, κι όχι γιά κάτι που ΘΑ γράψει. Οπότε μάλλον δεν πρόκειται για "τερτίπια" .

Σε ό,τι με αφορά, ίσως έχεις δίκηο στο ότι βιάστηκα, αλλά και σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για "τερτίπι" με σκοπό "να σας προκαταλάβω". Πρόκειται απλώς για βιασύνη.

Για να γίνω σαφέστερος:
Από τη φράση "....και βουρλιζόμουν για να αποδείξω τα αυταπόδεικτα. Το κείμενο και η αφορμή που γράφτηκε μιλάνε από μόνα τους.", έβγαλα "βιαστικά" το εξής νόημα - συλλογισμό:
-Το κείμενο γράφτηκε σαν κριτική σε απόφαση των μουσικών συλλόγων.
-Όπως όλοι (πλην Λακεδαιμονίων) ξέρουμε και παραδεχόμαστε, οι μουσικοί σύλλογοι δεν θα μπορούσε παρά να είναι καπελωμένοι από το ΚΚΕ, επομένως η απόφαση των μουσικών συλλόγων είναι γραμμή του ΚΚΕ άρα και γραμμή του Ριζοσπάστη.
-Επομένως είναι αυταπόδεικτο αυτό που γράφω για τη "γραμμή του Ριζοσπάστη" , απλώς δεν τα είχα προσέξει όλα αυτά ως τώρα και βουρλιζόμουν αδίκως για να τα αποδείξω.

Μπορεί βέβαια να κατάλαβα λάθος τον συλλογισμό που υπονοεί η παραπάνω φράση οπότε σε αυτή την περίπτωση η βιασύνη μου (και όχι το "τερτίπι" μου) θα αποδειχθεί άστοχη.

[Αγις]

Σκληρή βιοπάλη. Είμαι σε διάλειμμα μετα κοπάνας.
Ο Agis έγραψε:

-Το κείμενο γράφτηκε σαν κριτική σε απόφαση των μουσικών συλλόγων.
-Όπως όλοι (πλην Λακεδαιμονίων) ξέρουμε και παραδεχόμαστε, οι μουσικοί σύλλογοι δεν θα μπορούσε παρά να είναι καπελωμένοι από το ΚΚΕ, επομένως η απόφαση των μουσικών συλλόγων είναι γραμμή του ΚΚΕ άρα και γραμμή του Ριζοσπάστη.
-Επομένως είναι αυταπόδεικτο αυτό που γράφω για τη "γραμμή του Ριζοσπάστη" , απλώς δεν τα είχα προσέξει όλα αυτά ως τώρα και βουρλιζόμουν αδίκως για να τα αποδείξω.

Οταν η 6η γερμανική στρατιά, μετά από συντριπτικές απώλειες και περικυκλωμένη στο Στάλινγκραντ το 1942 από τις σοβιετικές δυνάμεις, παραδόθηκε με επικεφαλής τον ίδιο τον διοικητή της, τον Von Paulus, ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία δυνητική καταστρφή ακόμη μεγαλύτερη και από αυτη την ίδια την παράδοση της στρατιάς, την πιό δεινή στρατιωτική ήττα που είχε υποστεί έως τότε η χιτλερική Γερμανία. Μόνο που ακόμη χειρότερο και από αυτό θεωρούσαν ότι θα ήταν η καταρράκωση του ηθικού του γερμανικού λαού μέσω της διάψευσης της βαθειάς πεποίθησης που επικρατούσε έως τότε για το αήττητο των γερμανικών δυνάμεων. Και τι έκαναν λοιπόν για να το αντιμετωπίσουν αυτό; Κάτι πολύ απλό: έσπευσαν πρώτοι, πριν προλάβει ο Στάλιν, να ανακοινώσουν την ήττα και την παράδοση της 6ης στρατιάς, περιγράφοντας όλες τις λεπτομέρειες χωρίς να κρύψουν τίποτα. Με την διαφορά ότι δεν την χαρακτήρισαν ως μία καταστρεπτική και
ταπεινωτική πανωλεθρία του γερμανικού στρατού. Την παρουσίασαν ως μία υπέρτατη ηθική νίκη του, μία απόδειξη του αδάμαστου θάρρους της γερμανικής ψυχής! Κανένας άλλος στρατός, είπαν, δεν θα είχε επιχειρήσει κατι τόσο παράτολμο, μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες, απέναντι σε ένα τόσο πολυαριθμότερο αντίπαλο! Η πρόσκαιρη αυτή ήττα του γερμανικού στρατού δεν ήταν παρά μόνο μία απόδειξη του ψυχικού του μεγαλείου, απόδειξη του γεγονότος ότι είναι καταδικασμένος να κερδίσει την τελική μάχη! Και όσο για τις μανάδες και τις γυναίκες των νεκρών και των αιχμαλώτων, δεν πρέπει να κλαίνε και να θρηνούν, αλλά να είναι περήφανες και ευτυχισμένες γιατί είναι μανάδες ηρώων! ("Υπέρ την νίκη η δόξα" που έλεγε και ο δικός μας Μεταξάς, άν και αυτό το βρίσκω ωραίο).
Λοιπόν το κόλπο είναι παληό: σπεύδεις προθύμως πρώτος και καλύτερος και περιγράφεις αυτό που δε σε συμφέρει και μετά προσθέτεις και το δικό σου σχόλιο:
"σιγά μωρέ αυτό ήτανε!", ή "τα έξι γκόλ που μας ρίξανε έχουνε σημασία ή ότι είχανε χάσει την μπάλα". Κάπως έτσι.
Δεν θέλω να κάνω υπαινιγμούς για Γκαίμπελς και τέτοια, αφού άλλωστε ο συνονόματός μου μάλλον προς την άλλη πλευρά κλίνει, αλλά και αυτός κάνει το ίδιο παληό κολπάκι. Μας τα λέει πρώτα όπως πραγματικά είναι, και τα ήξερε από την αρχή, για να μας πει μετά ότι άμα δεν έχουμε τηλέφωνα, διευθύνσεις, ένορκες καταθέσεις και μαγνητοσκοπημένα πρακτικά, δεν μπορούμε να αποδείξουμε τίποτα.
Μόνο που νομίζω οι συναγωνιστές της ρεμπετοσελίδας έχουν κρίση και κρίνουν. Γιατί πράγματι ο Ανωγειανάκης έγραψε την επιστολή του για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση των μουσικών σωματείων. Πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του κόμματος. Ναί. Και άν διαβάσετε όλα τα βιογραφικά του μεγάλου κλασικού συνθέτη και ρεμπετοφάγου Ξένου θα δείτε ότι αυτός από το 1935 ήδη πρωταγωνιστούσε στον συνδικαλισμό των μουσικών και στην διοργάνωση απεργιών. Και προφανώς αυτός, ως ο ισντρούχτορας του κόμματος στον χώρο των μουσικών, ήταν και ο εμπνευστής της ελεεινής αυτής απόφασης. Γι' αυτό και έσπευσε να απαντήσει στον Ανωγειανάκη για να επαναλάβει αυτά τα εμετικά για το ρεμπέτικο. Και δεν δέχομαι ότι αυτό είναι "απλά μία υπόθεση". Οι συμπτώσεις είναι παρα πολλές, για να είναι τυχαίες.
Όσο για την απόφαση των "μουσικών σωματείων", τι να πει κανείς; Θυμίζει την γνωστή αλληγορία των νεκροθαπτών μικρών παιδιών που διαμαρτύρονται γιατί τα πολλά εμβόλια και τα σούρτα-φέρτα των γιατρών τους οδηγούν στην πτώχευση. Το κόμμα προφανώς από το αντικοινωνικό ρεμπέτικο προτιμούσε το ελληνοπρεπές chanson για την Nini και την Ninon (Γιατί δεν νομίζω να παίζανε αντάρτικα στα κέντρα της εποχής).
Συνεχίζω

[Αγις]

Για τον Οικονομάκο:
Στον΄ ίδιο κύκλο συνεντεύξεων, που τις είχα διαβάσει παληά σε ανύποπτο χρόνο και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, υπάρχει καί άλλη συνέντευξη παληού μέλους του κόμματος που λέει ότι βρισκότανε σε αντίθεση με την καθοδήγηση γιατί δεν καταλάβαινε τον λόγο για τον οποίο δεν τους άφηναν να ακούνε ρεμπέτικα. Όποιος θελει ψάχνει και την βρίσκει.
Οτι υπήρξε αλλαγή στην γραμμή απέναντι στο ρεμπέτικο, τόπαμε. ¨Ολα έχουν την εξήγησή τους. Αφού το δυσφημήσανε όσο μπορούσανε και το συκοφάντησαν, όταν αυτό μεταλλάχθηκε σε λαϊκό και φούντωσε τι να κανανε; Πρόβλημα θάχανε; Βέβαια νομίζω ότι είναι εμετικό σήμερα να βλέπει κανείς μέλη της ΚΕ να βγαζουν ομιλίες σε μικρά παιδιά για το ρεμπέτικο χωρίς να πουν πως τόχε αντιμετωπίσει στην αρχή το κόμμα τους. Αλλά εκεί θα κολλούσανε; Εδώ το κόμμα πούλεγε ότι το Πολυτεχνείο ήταν έργο 300 προβοκατόρων του Ρουφογάλη, σήμερα παρουσιάζεται στα νεαρά μέλη του, που δεν ξέρουν, ως ο πρωτεργάτης και ο ηγέτης της εξέγερσης.

[AGIS]

Λοιπόν συνοψίζω:
Έγραψα ότι με το σχόλιο σου περί "αυταπόδεικτου" που αδίκως προσπαθούσες να αποδείξεις μάλλον υποννοούσες τον εξής συλλογισμό:

-Το κείμενο γράφτηκε σαν κριτική σε απόφαση των μουσικών συλλόγων.
-Όπως όλοι (πλην Λακεδαιμονίων) ξέρουμε και παραδεχόμαστε, οι μουσικοί σύλλογοι δεν θα μπορούσε παρά να είναι καπελωμένοι από το ΚΚΕ, επομένως η απόφαση των μουσικών συλλόγων είναι γραμμή του ΚΚΕ άρα και γραμμή του Ριζοσπάστη.
-Επομένως είναι αυταπόδεικτο αυτό που γράφω για τη "γραμμή του Ριζοσπάστη" , απλώς δεν τα είχα προσέξει όλα αυτά ως τώρα και βουρλιζόμουν αδίκως για να τα αποδείξω.

Στη συνέχεια με αυτόν τον περιφραστικό τρόπο...

...Οταν η 6η γερμανική στρατιά, μετά από συντριπτικές απώλειες και περικυκλωμένη στο Στάλινγκραντ το 1942 από τις σοβιετικές δυνάμεις, παραδόθηκε με επικεφαλής τον ίδιο τον διοικητή της, τον Von Paulus, ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία δυνητική καταστρφή ακόμη μεγαλύτερη και από αυτη την ίδια την παράδοση της στρατιάς, την πιό δεινή στρατιωτική ήττα που είχε υποστεί έως τότε η χιτλερική Γερμανία. Μόνο που ακόμη χειρότερο και από αυτό θεωρούσαν ότι θα ήταν η καταρράκωση του ηθικού του γερμανικού λαού μέσω της διάψευσης της βαθειάς πεποίθησης που επικρατούσε έως τότε για το αήττητο των γερμανικών δυνάμεων. Και τι έκαναν λοιπόν για να το αντιμετωπίσουν αυτό; Κάτι πολύ απλό: έσπευσαν πρώτοι, πριν προλάβει ο Στάλιν, να ανακοινώσουν την ήττα και την παράδοση της 6ης στρατιάς, περιγράφοντας όλες τις λεπτομέρειες χωρίς να κρύψουν τίποτα. Με την διαφορά ότι δεν την χαρακτήρισαν ως μία καταστρεπτική και
ταπεινωτική πανωλεθρία του γερμανικού στρατού. Την παρουσίασαν ως μία υπέρτατη ηθική νίκη του, μία απόδειξη του αδάμαστου θάρρους της γερμανικής ψυχής! Κανένας άλλος στρατός, είπαν, δεν θα είχε επιχειρήσει κατι τόσο παράτολμο, μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες, απέναντι σε ένα τόσο πολυαριθμότερο αντίπαλο! Η πρόσκαιρη αυτή ήττα του γερμανικού στρατού δεν ήταν παρά μόνο μία απόδειξη του ψυχικού του μεγαλείου, απόδειξη του γεγονότος ότι είναι καταδικασμένος να κερδίσει την τελική μάχη! Και όσο για τις μανάδες και τις γυναίκες των νεκρών και των αιχμαλώτων, δεν πρέπει να κλαίνε και να θρηνούν, αλλά να είναι περήφανες και ευτυχισμένες γιατί είναι μανάδες ηρώων! ("Υπέρ την νίκη η δόξα" που έλεγε και ο δικός μας Μεταξάς, άν και αυτό το βρίσκω ωραίο).
Λοιπόν το κόλπο είναι παληό: σπεύδεις προθύμως πρώτος και καλύτερος και περιγράφεις αυτό που δε σε συμφέρει και μετά προσθέτεις και το δικό σου σχόλιο:
"σιγά μωρέ αυτό ήτανε!", ή "τα έξι γκόλ που μας ρίξανε έχουνε σημασία ή ότι είχανε χάσει την μπάλα". Κάπως έτσι.
Δεν θέλω να κάνω υπαινιγμούς για Γκαίμπελς και τέτοια, αφού άλλωστε ο συνονόματός μου μάλλον προς την άλλη πλευρά κλίνει, αλλά και αυτός κάνει το ίδιο παληό κολπάκι. Μας τα λέει πρώτα όπως πραγματικά είναι, και τα ήξερε από την αρχή, για να μας πει μετά ότι άμα δεν έχουμε τηλέφωνα, διευθύνσεις, ένορκες καταθέσεις και μαγνητοσκοπημένα πρακτικά, δεν μπορούμε να αποδείξουμε τίποτα.
Μόνο που νομίζω οι συναγωνιστές της ρεμπετοσελίδας έχουν κρίση και κρίνουν. Γιατί πράγματι ο Ανωγειανάκης έγραψε την επιστολή του για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση των μουσικών σωματείων. Πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του κόμματος. Ναί. Και άν διαβάσετε όλα τα βιογραφικά του μεγάλου κλασικού συνθέτη και ρεμπετοφάγου Ξένου θα δείτε ότι αυτός από το 1935 ήδη πρωταγωνιστούσε στον συνδικαλισμό των μουσικών και στην διοργάνωση απεργιών. Και προφανώς αυτός, ως ο ισντρούχτορας του κόμματος στον χώρο των μουσικών, ήταν και ο εμπνευστής της ελεεινής αυτής απόφασης. Γι' αυτό και έσπευσε να απαντήσει στον Ανωγειανάκη για να επαναλάβει αυτά τα εμετικά για το ρεμπέτικο. Και δεν δέχομαι ότι αυτό είναι "απλά μία υπόθεση". Οι συμπτώσεις είναι παρα πολλές, για να είναι τυχαίες.
Όσο για την απόφαση των "μουσικών σωματείων", τι να πει κανείς; Θυμίζει την γνωστή αλληγορία των νεκροθαπτών μικρών παιδιών που διαμαρτύρονται γιατί τα πολλά εμβόλια και τα σούρτα-φέρτα των γιατρών τους οδηγούν στην πτώχευση. Το κόμμα προφανώς από το αντικοινωνικό ρεμπέτικο προτιμούσε το ελληνοπρεπές chanson για την Nini και την Ninon (Γιατί δεν νομίζω να παίζανε αντάρτικα στα κέντρα της εποχής).
Συνεχίζω

...απάντησες: Ναι, αυτό υπονοούσα, η απόφαση των μουσικών σωματείων δεν μπορεί παρά να ήταν γραμμή του ΚΚΕ.

Εγώ λέω: Η απόφαση των μουσικών σωματείων απηχούσε ένα κράμα που το αποτελούσαν ιδεολογικές απόψεις και προκαταλήψεις των κύκλων της λόγιας διανόησης (και του Αλέκου Ξένου φυσικά) μαζί με συντεχνιακά συμφέροντα του είδους: με ποιό δικαίωμα μας ανταγωνίζονται αυτοί που δεν έχουν ούτε δίπλωμα ωδείου.
Το δεύτερο μέρος του κράματος αφορά στενά τον χώρο των μουσικών σωματείων.
Το πρώτο μέρος του κράματος αφορά ευρύτερες κοινωνικές αντιλήψεις που με ποικιλόμορφο περιεχόμενο διαπερνούν ένα μεγάλο φάσμα κοινωνικών και πολιτικών χώρων, και βέβαια διαπερνούν και το ΚΚΕ, και την υπόλοιπη αριστερά της εποχής, και όχι μόνο.
Αυτά απηχεί η απόφαση των μουσικών σωματείων. Ο δε Ριζοσπάστης, σαν κεντρικό κομματικό όργανο, αυτό που ανατρέχει κανείς για να δει τι λέει το ΚΚΕ για το ένα ή το άλλο θέμα, δεν πήρε θέση απέναντι σε αυτή την απόφαση των μουσικών σωματείων, αλλά δημοσίευσε το άρθρο του Ανωγειανάκη και τις επιστολές του Ξένου και του Πολίτη.
Εδώ τελειώνει γιά μένα το θέμα, με βάση τα όσα μπορούμε να πούμε πάνω σε αυτά που ξέρουμε.

------------------------------

Μιά μικρή παρένθεση τώρα για τον Αλέκο Ξένο :

Βλέπω εδώ
http://boukouvalas.weebly.com/alekos-xe ... tml#_ftn10
ανάμεσα σε άλλα,
όπως λχ το ότι εν έτει 1984 ακόμα και ο Αλέκος Ξένος δεχόταν ότι "γύρω στα ενενήντα" ρεμπέτικα τραγούδια "πλησιάζουν την πραγματική ζωή, εκφράζουν ορισμένα συναισθήματα που ζούμε και έχουν ποιότητα" ... "έχουν μια αξία και είναι αυθόρμητα" (φυσικά δεν στέκει η άποψη που διατυπώνει στη συνέχεια ο αρθρογράφος, ότι έτσι κι άλλιως "τα ρεμπέτικα δεν ξεπερνάνε σε αριθμό τα εκατό τραγούδια" , παρόλο που κι άλλοι γνωστοί και "καθολικής αναγνώρισης" μουσικοσυνθέτες έχουν εκφράσει παρόμοιες απόψεις... ) ...

... βλέπω λοιπόν και την εξής φράση (1984) του (ζακυνθινού) Αλέκου Ξένου :
[...Στα Επτάνησα αυτό συμβολίζεται με την εκτόπιση του μαντολίνου από το μπουζούκι. Οι αιτίες αυτής της αλλαγής είναι προφανείς:] «[…] Για τουριστικούς σκοπούς. Μάλιστα τα πιο πολλά κέντρα γράφουν στις ταμπέλες τους “Ζακυνθινές καντάδες” και μέσα παίζουν τσιφτετέλια.»

Αυτή ήταν η κουβέντα για τα τσιφτετέλια που σε έκανε να χαρακτηρίσεις τον Ξένο άσχετο με τη λαϊκή μουσική, διότι ενώ το θέμα (σου) είναι το ρεμπέτικο (αυτός) μιλάει για τσιφτετέλια;
Δεν έχω τίποτα με το τσιφτετέλι καθαυτό - ίσα ίσα - αλλά, αν το δεις λίγο πιο προσεκτικά, η παραπάνω αναφορά έχει να κάνει όχι με τη λαϊκή μουσική γενικά, αλλά με την για τουριστικούς λόγους υποχώρηση της επτανησιακής παράδοσης και του μαντολίνου και την επικράτηση του μπουζουκιού - υποθέτω μάλιστα στην "τουριστικά" παρεφθαρμένη εκδοχή του ήχου του.

[AGIS]

Για τον Οικονομάκο:
Στον΄ ίδιο κύκλο συνεντεύξεων, που τις είχα διαβάσει παληά σε ανύποπτο χρόνο και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, υπάρχει καί άλλη συνέντευξη παληού μέλους του κόμματος που λέει ότι βρισκότανε σε αντίθεση με την καθοδήγηση γιατί δεν καταλάβαινε τον λόγο για τον οποίο δεν τους άφηναν να ακούνε ρεμπέτικα. Όποιος θελει ψάχνει και την βρίσκει.
Οτι υπήρξε αλλαγή στην γραμμή απέναντι στο ρεμπέτικο, τόπαμε. ¨Ολα έχουν την εξήγησή τους. Αφού το δυσφημήσανε όσο μπορούσανε και το συκοφάντησαν, όταν αυτό μεταλλάχθηκε σε λαϊκό και φούντωσε τι να κανανε; Πρόβλημα θάχανε; Βέβαια νομίζω ότι είναι εμετικό σήμερα να βλέπει κανείς μέλη της ΚΕ να βγαζουν ομιλίες σε μικρά παιδιά για το ρεμπέτικο χωρίς να πουν πως τόχε αντιμετωπίσει στην αρχή το κόμμα τους. Αλλά εκεί θα κολλούσανε; Εδώ το κόμμα πούλεγε ότι το Πολυτεχνείο ήταν έργο 300 προβοκατόρων του Ρουφογάλη, σήμερα παρουσιάζεται στα νεαρά μέλη του, που δεν ξέρουν, ως ο πρωτεργάτης και ο ηγέτης της εξέγερσης.

Γιά τα λεγόμενα από τον Οικονομάκο έγραψα παραπάνω αυτά που έγραψα.
Αν έχεις πρόθεση συζήτησης, έχει καλώς.
Στο θέμα του Πολυτεχνείου δεν μπαίνω εδώ.
Καμιά φορά οι εύκολοι χαρακτηρισμοί ( "εμετικό" ) ακούγονται σαν εμετός από μόνοι τους.
Ιδίως όσο πιο βαρύγδουποι είναι.

[Αγις]

Εγώ δεν διάβασα κανένα άρθρο. Τον άκουσα στην τηλεόραση να μιλάει και να συγχέει το ρεμπέτικο με τα τσιφτετέλια. Όσο για το απόσπασμα που παραθέτεις δεν είναι καν του Αλέκου Ξένου αλλά του Στράτου Βοζαϊτη περί του οποίου αγνοώ:


" Στα Επτάνησα αυτό συμβολίζεται με την εκτόπιση του μαντολίνου από το μπουζούκι. Οι αιτίες αυτής της αλλαγής είναι προφανείς: «[…] Για τουριστικούς σκοπούς. Μάλιστα τα πιο πολλά κέντρα γράφουν στις ταμπέλες τους “Ζακυνθινές καντάδες” και μέσα παίζουν τσιφτετέλια.»[9]

[9] Απάντηση του νεαρού τότε Στράτου Βοζαΐτη σε ερώτηση του Διονύση Βίτσου για τη ζακυνθινή μουσική παράδοση (Περίπλους 2, Ζάκυνθος, καλοκαίρι 1984, σσ. 87-88). "

Αλλά και πάλι, και δικό του νάτανε δεν είχε καμμία σημασία: αφού κατά την έγκυρη γνώμη του λαϊκό και ρεμπέτικο είναι το ίδιο, τότε το ρεμπέτικο έχει και τσιφτετέλια.
=====================================================

Εντάξει για το αν οι "αποφάσεις" των σωματείων μουσικών της εποχής ήταν συγκερασμός των γόνιμων κοινωνικών ζυμωσεων, των συντεχνιακών συμφερόντων και της διαμάχης των αρχι-συνδικαλιστών του Λαϊκού κόμματος του Τσαλδάρη με τους εχθρούς τους, ή ήταν απλά προϊόν της παρέμβασης του κομματικού πυρήνα που κατέβαζε και εφάρμοζε την γραμμή όπως την έφερνε από το κόμμα, ας αφήσουμε να το κρίνουν οι ρεμπετοαγωνιστές της σελίδας. ¨Οσοι έχουν περάσει από μαζικούς χώρους τα τελευταία 35 χρόνια, ή και παληότερα, νομίζω ότι θα ξέρουν.