ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ Σμύρνη 1899- Κοκκινιά 17-8-1983.
Η Αγγελική Παπάζογλου το γένος Μαρωνίτη γεννήθηκε το 1899 στη Σμύρνη, πατέρας της ο διάσημος μουσικός Δημήτρης Μαρωνίτης ή Χιωτάκη, λόγω καταγωγής, έπαιζε σαντούρι και βιολί. Ανέβηκε στο πάλκο το 1910 σε ηλικία 11 χρόνων πλάι στον πατέρα της.
Η Aγγελική Παπάζογλου είναι πρώτη γυναίκα που ανεβαίνει στην Eλλάδα σε πάλκο με σμυρναίικη ορχήστρα, αμέσως μετά την Mικρασιατική Kαταστροφή , στο τέλος του Σεπτεμβρίου 1922 στην υπαίθρια μπύρα του Bενιζέλου στην λεωφόρο Γεωργίου του Πειραιά. Mαζί της είναι ο σαντουριέρης Eυθύμιος Σαλέπης, ο θείος της Δημητρός που παίζει βιολοντσέλο και ο τυφλός βιολιστής Aνέστος. Οταν χαλάει ο καιρός το συγκρότημα μεταφέρεται στη μπύρα του Περίχαρου στα Σεπόλια, απέναντι από την εκκλησία του Aγίου Mελετίου.
Το 1924 γνωρίζει το Βαγγέλη Παπάζογλου στα μουσικά στέκια της Αθήνας. Παντρεύονται το 1927 και το 1929 τυφλώνεται. Τραγούδησε σε 4 δίσκους 2 τραγούδια του άντρα της και 3 αμανέδες. Η κυρά Αγγέλα πέθανε τραγουδώντας 84 χρονών στο σπίτι της στην Κοκκινιά.
Περισσότερα για τη ζωή της Α.Π. στο θαυμάσιο βιβλίο του γιου της Γιώργη «ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης».
Χάρη στους φίλους εδώ, υπάρχουν στη λίστα δύο από τους τρεις αμανέδες που τραγούδησε σε δίσκους και ένα τρσγουδι (Η ντερβίσαινα). Λείπει ένας αμανές:
"Αν ήξερες τον πόνο μου
και μέσα στην καρδιά μου
θα τρέχαν τα ματάκια σου
πιοτερ' απ' τα δικά μου"
και ένα τραγούδι που δε γνωρίζω τον τίτλο του. Ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε πληροφορία.
Οι "αφανείς" του Ρεμπέτικου
-
bill1961
- συντονιστής<br>(03/2008 ως τώρα)
- Δημοσιεύσεις: 1024
- Εγγραφή: 10 Μάιος 2005 11:51 pm
- Τοποθεσία: Ηγουμενίτσα
Λίγα στοιχεία ακόμη για τη δισκογραφική παρουσία της Αγγελικής Παπάζογλου, όπως τα αφηγήθηκε η ίδια:
... Στους δίσκους ητραγούδησα μονον 6-7 τραγούδια, γιατί δε μ' άφηνε ο Βαγγέλης. Τραγούδησα το "ΚΑΛΕ ΣΥ ΠΑΝΑΓΙΑ", ένα "ΣΑΜΠΑΧ" ένα "ΧΙΤΖΑΖ", τη "ΔΕΡΒΙΣΑΙΝΑ" του Βαγγέλη - με μια Γαλατά - και το "ΚΑΠΕΛΛΑΚΙ ΣΟΥ".
Όποιος έχει κάποιο από τα παραπάνω, ας το κατεβάσει.
... Στους δίσκους ητραγούδησα μονον 6-7 τραγούδια, γιατί δε μ' άφηνε ο Βαγγέλης. Τραγούδησα το "ΚΑΛΕ ΣΥ ΠΑΝΑΓΙΑ", ένα "ΣΑΜΠΑΧ" ένα "ΧΙΤΖΑΖ", τη "ΔΕΡΒΙΣΑΙΝΑ" του Βαγγέλη - με μια Γαλατά - και το "ΚΑΠΕΛΛΑΚΙ ΣΟΥ".
Όποιος έχει κάποιο από τα παραπάνω, ας το κατεβάσει.
Τελευταία επεξεργασία από bill1961 σε 11 Ιούλ 2005 02:49 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
-
bill1961
- συντονιστής<br>(03/2008 ως τώρα)
- Δημοσιεύσεις: 1024
- Εγγραφή: 10 Μάιος 2005 11:51 pm
- Τοποθεσία: Ηγουμενίτσα
Η ΙΣΤΟΡΙΑ του ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ "ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΟΥ" ή "ΤΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ" ή "Ο ΦΙΓΟΥΡΑΤΖΗΣ" ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΘΕΣΗΣ (ΤΡΕΛΛΑΚΙΑΣ)
...Ένα απόγευμα, έχω πάει εγώ, ο Άνέστος Δελιάς, κι ο Μπάτης, στό βουνό, εδώ κοντά στό Κερατσίνι, μαζί μέ τά όργανα, ό Άνέστος κι ο Μπάτης. Καί από κοντά καί όλα τα σύνεργα για νά γεμίσουμε την κεφάλα μας. Στό δρόμο, πήραμε και τον Καρυδάκια. Μπουζούκι έπαιζε ό Καρυδάκιας, ήτανε καλός μάγκας, τονέ σκοτώσανε στην Κατοχή.
Είχε φιάξει μιά μουσική ο Άνέστος και δέν είχε λόγια, ένα ζεϊμπέκικο ήτανε. Κάτσαμε στό βουνό, τους έδειξε ο Άνέστος τή μουσική καί άρχισαν καί οι τρεις νά παίζουν. Έγώ άκουγα. Λέει ό Μπάτης: «... Ρέ μάγκα τό μαχαίρι σου για να το κογιονάρεις....» κι έκεϊ σταμάτησε, σκάλωσε. Αρπάξαμε όλοι τό θέμα του τραγουδιού πάνω εκεί, έπρεπε νά γραφτούνε οι στίχοι. Τού λέμε τού Μπάτη νά τό ξαναπεί, αλλά αυτός τό είχε ξεχάσει. "Ολο τέτοια έκανε ό Μπάτης, καραγκιοζιλίκια, πλάκες. Τόν πλακώσαμε στίς καρπαζές.
Τό θυμήθηκε ο Ανέστος και κάνω εγώ τό «κογιονάρεις» «κουσουμάρεις», κι ο Καρυδάκιας συμπληρώνει τό «πρέπει να έχεις την ψυχή, καρδιά γιά νά τό βγάλεις». Ο πρώτος στίχος ήταν έτοιμος. Οι άλλοι τρεις στίχοι πού έχει τό τραγούδι, οι δυό είναι του Μπάτη κι ο τελευταίος δικός μου και του Καρυδάκια. Έτσι γράφτηκε αυτό.
Αυτά λέει ο Μάθεσης και προσωπικά τείνω να τον πιστέψω, αν και ο Σχορέλης ισχυρίζεται ότι η μουσική είναι παραδοσιακή μικρασιάτικη μελωδία.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα που λέει ο Βακώνδιος "Ο Δελιάς δεν είναι από εκείνους που οικιοποιούνται τραγούδια που δεν είναι δικά τους!", ως συνήθως ο Βακώνδιος δογματίζει. Έχει φτιάξει μια ωραία εικόνα στο μυαλό του (όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος) έχει πείσει τον εαυτό του οτι είναι αληθινή και όσοι δε συμφωνούν μαζί του αντιμετωπίζονται ως "άπιστοι" ή μιάσματα που θα έπρεπε να ρίχνονται στον Καιάδα.
Δυστυχώς γι' αυτόν η αλήθεια βρίσκεται και πάλι πολύ μακριά από τέτοιου είδους δογματισμούς και αφορισμούς. Πολλοί παλιοί ρεμπέτες μηδέ του Δελιά ούτε του Μάρκου εξαιρουμένων "δανειζόταν" (για να το πω κομψά) μουσικές ή στίχους από παραδοσιακά ή αδέσποτα ή τραγούδια παλαιοτέρων συνθετών. Για του λόγου το αληθές αναφέρω δύο περιπτώσεις:
1. Σε δίσκο του 1925 του Γ. Κατσαρού υπάρχει τραγούδι με τίτλο "Λεβέντισσα" στο οποίο οι στίχοι είναι με ελάχιστες διαφορές ίδιοι με την "Αθηναίισσα" του Δελιά.
2. Σε δίσκο του 1971 του Μάρκου με τίτλο Φραγκοσυριανή, υπάρχει τραγούδι με τίτλο "Φόρα τα μαύρα, φόρα τα" που αναφέρεται ως σύνθεση του Μάρκου. Πρόκειται βέβαια για τραγούδι του Κ. Καρίπη σε στίχους Πετροπουλέα γνωστό από μια τουλάχιστον εκτέλεση με τη Ρόζα Εσκενάζυ.
Τέτοια δάνεια ουδόλως μειώνουν κατά τη γνώμη μου την καλιτεχνική αξία του Μάρκου, του Δελιά ή των άλλων.
...Ένα απόγευμα, έχω πάει εγώ, ο Άνέστος Δελιάς, κι ο Μπάτης, στό βουνό, εδώ κοντά στό Κερατσίνι, μαζί μέ τά όργανα, ό Άνέστος κι ο Μπάτης. Καί από κοντά καί όλα τα σύνεργα για νά γεμίσουμε την κεφάλα μας. Στό δρόμο, πήραμε και τον Καρυδάκια. Μπουζούκι έπαιζε ό Καρυδάκιας, ήτανε καλός μάγκας, τονέ σκοτώσανε στην Κατοχή.
Είχε φιάξει μιά μουσική ο Άνέστος και δέν είχε λόγια, ένα ζεϊμπέκικο ήτανε. Κάτσαμε στό βουνό, τους έδειξε ο Άνέστος τή μουσική καί άρχισαν καί οι τρεις νά παίζουν. Έγώ άκουγα. Λέει ό Μπάτης: «... Ρέ μάγκα τό μαχαίρι σου για να το κογιονάρεις....» κι έκεϊ σταμάτησε, σκάλωσε. Αρπάξαμε όλοι τό θέμα του τραγουδιού πάνω εκεί, έπρεπε νά γραφτούνε οι στίχοι. Τού λέμε τού Μπάτη νά τό ξαναπεί, αλλά αυτός τό είχε ξεχάσει. "Ολο τέτοια έκανε ό Μπάτης, καραγκιοζιλίκια, πλάκες. Τόν πλακώσαμε στίς καρπαζές.
Τό θυμήθηκε ο Ανέστος και κάνω εγώ τό «κογιονάρεις» «κουσουμάρεις», κι ο Καρυδάκιας συμπληρώνει τό «πρέπει να έχεις την ψυχή, καρδιά γιά νά τό βγάλεις». Ο πρώτος στίχος ήταν έτοιμος. Οι άλλοι τρεις στίχοι πού έχει τό τραγούδι, οι δυό είναι του Μπάτη κι ο τελευταίος δικός μου και του Καρυδάκια. Έτσι γράφτηκε αυτό.
Αυτά λέει ο Μάθεσης και προσωπικά τείνω να τον πιστέψω, αν και ο Σχορέλης ισχυρίζεται ότι η μουσική είναι παραδοσιακή μικρασιάτικη μελωδία.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα που λέει ο Βακώνδιος "Ο Δελιάς δεν είναι από εκείνους που οικιοποιούνται τραγούδια που δεν είναι δικά τους!", ως συνήθως ο Βακώνδιος δογματίζει. Έχει φτιάξει μια ωραία εικόνα στο μυαλό του (όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος) έχει πείσει τον εαυτό του οτι είναι αληθινή και όσοι δε συμφωνούν μαζί του αντιμετωπίζονται ως "άπιστοι" ή μιάσματα που θα έπρεπε να ρίχνονται στον Καιάδα.
Δυστυχώς γι' αυτόν η αλήθεια βρίσκεται και πάλι πολύ μακριά από τέτοιου είδους δογματισμούς και αφορισμούς. Πολλοί παλιοί ρεμπέτες μηδέ του Δελιά ούτε του Μάρκου εξαιρουμένων "δανειζόταν" (για να το πω κομψά) μουσικές ή στίχους από παραδοσιακά ή αδέσποτα ή τραγούδια παλαιοτέρων συνθετών. Για του λόγου το αληθές αναφέρω δύο περιπτώσεις:
1. Σε δίσκο του 1925 του Γ. Κατσαρού υπάρχει τραγούδι με τίτλο "Λεβέντισσα" στο οποίο οι στίχοι είναι με ελάχιστες διαφορές ίδιοι με την "Αθηναίισσα" του Δελιά.
2. Σε δίσκο του 1971 του Μάρκου με τίτλο Φραγκοσυριανή, υπάρχει τραγούδι με τίτλο "Φόρα τα μαύρα, φόρα τα" που αναφέρεται ως σύνθεση του Μάρκου. Πρόκειται βέβαια για τραγούδι του Κ. Καρίπη σε στίχους Πετροπουλέα γνωστό από μια τουλάχιστον εκτέλεση με τη Ρόζα Εσκενάζυ.
Τέτοια δάνεια ουδόλως μειώνουν κατά τη γνώμη μου την καλιτεχνική αξία του Μάρκου, του Δελιά ή των άλλων.
-
bill1961
- συντονιστής<br>(03/2008 ως τώρα)
- Δημοσιεύσεις: 1024
- Εγγραφή: 10 Μάιος 2005 11:51 pm
- Τοποθεσία: Ηγουμενίτσα
Παίρνοντας αφορμή από το τραγούδι "ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ" που ανέβηκε πρόσφατα, λίγες πληροφορίες για το συνθέτη του: ΚΟΣΜΑ ΚΟΣΜΑΔΟΠΟΥΛΟ
Γεννήθηκε στο Βαϊνδίριο της Σμύρνης, το 1903 και πέθανε στην Αθήνα το 1973. Καταγόταν από οικογένεια με μουσική παράδοση, ο πατέρας του έπαιζε μπαγλαμά.
Σπούδασε στη Σμύρνη Βυζαντινή μουσική, ήταν περίφημος ψάλτης και έπαιζε σάζι και μπουζούκι.
Στην Ελλάδα ήρθε με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Δούλεψε από το 1923 σε συγκροτήματα που έπαιζαν Μικρασιάτικη μουσική και μετά σε ρεμπέτικα, λαϊκά και δημοτικά.
Υπήρξε στενός φίλος του Γ. Παπαϊωάννου με τον οποίο συνεργάστηκε πολλά χρόνια.
Ηχογράφησε στα 1937 το πρώτο του τραγούδι, το "Ιπποδρόμειο" με το Στράτο και τον Κερομύτη και στα 1939 το τελευταίο του "Μικρό παντρεμενάκι μου" με τη Νταίζη Σταυροπούλου. Άλλα τραγούδια του: Ελενάκι, Μια Μυτηλινιά, Πάνω στο λόφο του Σκουζέ, Ρήνα, Τα νησιά του παραδείσου, Το Θησείο, κ.ά.
Γεννήθηκε στο Βαϊνδίριο της Σμύρνης, το 1903 και πέθανε στην Αθήνα το 1973. Καταγόταν από οικογένεια με μουσική παράδοση, ο πατέρας του έπαιζε μπαγλαμά.
Σπούδασε στη Σμύρνη Βυζαντινή μουσική, ήταν περίφημος ψάλτης και έπαιζε σάζι και μπουζούκι.
Στην Ελλάδα ήρθε με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Δούλεψε από το 1923 σε συγκροτήματα που έπαιζαν Μικρασιάτικη μουσική και μετά σε ρεμπέτικα, λαϊκά και δημοτικά.
Υπήρξε στενός φίλος του Γ. Παπαϊωάννου με τον οποίο συνεργάστηκε πολλά χρόνια.
Ηχογράφησε στα 1937 το πρώτο του τραγούδι, το "Ιπποδρόμειο" με το Στράτο και τον Κερομύτη και στα 1939 το τελευταίο του "Μικρό παντρεμενάκι μου" με τη Νταίζη Σταυροπούλου. Άλλα τραγούδια του: Ελενάκι, Μια Μυτηλινιά, Πάνω στο λόφο του Σκουζέ, Ρήνα, Τα νησιά του παραδείσου, Το Θησείο, κ.ά.
