"Η μάνα σου θα τα πληρώσει (Τι σου λέει η μάνα σου για μένα) " , του Σκαρβέλη (εγώ το προτιμάω με το Βέζο).
"Μες στη χασάπικη αγορά" , του Μάρκου με τη Χασκήλ.
"Κλωστηρού" , του Μάρκου με το Μάρκο (για το βαθμιαίο "γέμισμα")
"Ο ξενύχτης" , του Παντελίδη με Στελλάκη.
"Αργιλέ μου παινεμένε" , του Παπάζογλου με Στελλάκη επίσης.
"Προσφυγάκι (Είμαι ένα δερβισάκι)" , επίσης του Παπάζογλου με Μελκόν
"Το παιδί του δρόμου" , του Παπάζογλου
.........το καθένα για διαφορετικούς λόγους, όπως και πολλά πολλά άλλα...
Πιστεύω ότι θα έχεις επιτυχία δίνοντας "Το ξεκρέμασα απόψε (Το μπουζουκάκι)", του Χιώτη, κι ακόμα περισσότερο "Το ξεκρέμασα απόψε (Το παλιό μπαγλαμαδάκι)" προτείνοντάς του μια διασκευή του τελευταίου με τσέλο-κοντραμπάσο και το σόλο σε φλάουτο ή κάτι τέτοιο.
Επίσης ενδιαφέρον θα είχαν "οι φάμπρικες" του Τσιτσάνη (Νίνου - Τσαουσάκης), για να διασκευαστεί συμφωνικά, με τη σειρήνα στην αρχή και το τέλος ν' ακούγεται από το σύνολο των πνευστών της ορχήστρας.
Άλλα έχουν χωρωδιακό ενδιαφέρον, λχ η Σεράχ του Τσιτσάνη, ο Καϊξής που έβαλες ήδη, "Καημό μεγάλο απόκτησα" του Χατζηχρήστου όπου η πολυφωνία σηκώνει μεγαλύτερη ανάπτυξη κι από αυτή που ήδη έχει κά.
Αν ενδιαφέρεται ο φίλος για μινιμαλιστικές τάσεις, μπορεί να του αρέσει το "Μην είσαι ψεύτρα δίγνωμη (Μη μου μιλάς με μάσκα) (Τί κι αν φορώ τραγιάσκα)" -η πρώτη εκτέλεση.
Επίσης από Χατζηχρήστο ίσως ήταν καλό να ακούσει το "Μαράθηκε η καρδούλα μου" με τον Ευγενικό κι αμέσως μετά το ίδιο ως "Παλιοζωή ψεύτη ντουνιά" με την Εσκενάζι στην ινδικού ύφους εκδοχή.
Από Τούντα κάπως μινιμάλ είναι και τα "Βλαμάκια", αλλά γιατί να μην ακούσει και την "κουβέντα με τον χάρο" με το Ρούκουνα.
Ενδιαφέρουσα μελωδική ανάπτυξη έχει πιστεύω και το "Είν' ευτυχής ο άνθρωπος (Ο άνθρωπος που αγάπη δεν γνωρίζει)" με τον Παγιουμτζή (εκτέλεση του 1940).
Στο χώρο του μινιμάλ και το "Μες στον τεκέ της Μαριγώς" του Περιστέρη, αλλά και η "Ελληνική απόλαυσις" με τον Κατσαρό (---> μουσική δωματίου) .
Από Τσιτσάνη επίσης θα μπορούσε κανείς να πει πολλά ακόμα, εγώ καταρχήν θα στεκόμουν στα "Αργοσβήνεις μόνη" και "Ακρογυαλιές δειλινά" νομίζω με τη Νίνου, θα δοκίμαζα το οργανικό "Σόλο μπαγλαμάς και μπουζούκι", και πιστεύω δύσκολα θ' αντιστεκόταν κανείς στο "Μαύρισε ο ουρανός" με τον Καζαντζίδη.
Από Παπαϊωάννου με την πρώτη σκέψη θα διάλεγα την "Πειραιώτισσα" με τη Μπέλου, από Μπαγιαντέρα "Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια (Γυρνώ σαν νυχτερίδα)", "Μ' έχεις μαγεμένο", "Το τραγούδι της αγάπης", αλλά και το γνωστό στον καθένα "Θα κλέψω μια μελαχροινή (Χατζηκυριάκειο)", όλα στις πρώτες εκτελέσεις, αλλά θα έβαζα και την "Ψαροπούλα" παρόλο που μάλλον είναι νησιώτικο παρά "ρεμπέτικο".
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα που πιστεύω θα συγκινούσαν το φίλο σου, αλλά νομίζω είναι απαραίτητη η πρώτη εκτέλεση από το "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι" του Καλδάρα για τη φωνή της Χασκήλ και για αυτά που κάνει το μπουζούκι (αλήθεια, τίνος; ) , καθώς και από το "Κάνε λιγάκι υπομονή" του Τσιτσάνη με την πρόκληση να αντικατστήσει ο φίλος σου σε μια διασκευή του τη δεύτερη φωνή του Μάρκου με κάποιο βαθύ πνευστό ή έγχορδο, αυτός θα ξέρει καλύτερα ποιο.
Την παρουσίαση θα έκλεινα πανηγυρικά με το "Βάλτε μου δυο τριανταφυλλιές (Όταν πεθάνω θάψτε με)" (Δασκαλάκης - Παγιουμτζής, 1954) και θα φρόντιζα ώστε τα τραγούδια όλα να τα άκουγα παρέα με τον φίλο με καλό κρασί κλπ, ώστε κι αν τελικά δεν πειθόταν για την μουσική αξία του είδους να έμενε τουλάχιστον σαν κέρδος η ωραία βραδιά
--------------------
Μια παρεμφερή βοήθεια ζητώ τώρα από όποιον ξέρει:
Ακούω τελευταία τους "36 ελληνικούς χορούς" του Σκαλκώτα. Όμως στα αρχεία που έχω οι τίτλοι είναι γραμμένοι στ' αγγλικά.
Έτσι έχω δυο απορίες:
1] Υπάρχει χορός "Χωστιανός" ή πώς αλλιώς μεταφράζεται η λέξη
"chostianos" ; και
2] Ο τίτλος "Black Kerchief" αφορά κάποιον χορό που λέγεται "μαυρομάντηλος" ή κάποιο τραγούδι με τίτλο "μαύρο μαντήλι" ;
