Θέμα για το πέρασμα των στίχων στο γουίκι

[Χασκίλ]

Επειδή και εγώ είμαι αθεράπευτα ψείρας στο ζήτημα Σταυρούλα μου, ας μου επιτραπεί και ένα σχόλιο:

Την κάνω λαχείο, όταν πχ στον Ωροπό του Μπάτη, βλέπω γραμμένα από κάτι δήθεν-τάχαμ "ειδικούς" και ανατριχιάζω:

"Και την Κυριακή έχει κρέας
τζάμπα είναι και ο κουρέας"

ενώ ο άνθρωπος λέει ξακάθαρα:

"Και την Κυριακή μα κρέα
τζάμπα είναι κι' ο κουρέα"

διότι απλούστατα: έτσι του βγήκε (πολύ το βαφτίζουν ποιητική αδεία)!

Και ρωτάω: εκεί δεν είναι και όλη η ομορφιά και αγνότητα του πράγματος;!

Χαιρετίσματα

ΣΥΜΦΩΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! ΕΝΤΕΛΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετά τιμής, Χασκίλ Στέλλα:)

[Dreamlander]

Τωρα ειδα και το θεοκουφο "ΖΑΡΓΑΝΗΣ" οι γνωστες Ζαργανες του ΤΣΙΤΣΑΝΗ οπου στην ετικετα αναγραφεται ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ : "...ΝΗΣ" αντι για "..ΝΕΣ"
Ι. ΖΑΡΓΑΝΗΣ (Αλλέγρο)
I ZARGANES-Allegro (The Zarganes)-J. Georgakopoulou-
Ι. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ & ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ

οποτε εκει τι κανουμε ;;
Στα βλαχικα βεβαια ετσι ακουγεται αλλα λεμε τωρα ...

Γιώργο που το είδες αυτό;
Πάντως έτσι όπως το εμφανίζεις, αντιλαμβάνομαι το I ZARGANES σαν την greeklish γραφή του
ΟΙ ΖΑΡΓΑΝΕΣ, όπου και διαβάζεται ομόηχα.
Αν το διαβάσει κάποιος με αγγλική προφορά ακούγεται σαν άι ζαργκάνις. Στην παρένθεση υπάρχει και η μετάφραση The Zarganes.
Το ιώτα τελεία Ζαργάνης (Ι. ΖΑΡΓΑΝΗΣ) από που προκύπτει;

[ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ]

Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τις γράφουμε όπως τις ακούμε προκειμένου να διατηρείται το αυθεντικό ύφος και το λεξιλόγιο που χαρακτήριζε τον κάθε δημιουργό ή εκτελεστή. Νομίζω. Very Happy

[ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ]

Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τις γράφουμε όπως τις ακούμε προκειμένου να διατηρείται το αυθεντικό ύφος και το λεξιλόγιο που χαρακτήριζε τον κάθε δημιουργό ή εκτελεστή. Νομίζω.