Βλάμης και ναζού

Έμαθες, πως έχω προίκα, σπίτι και πολλά λεφτά,

[το ‘βαλες, ρε βλάμη, πίττα, να με πάρεις μ’ όλα αυτά.]]

Θα σε κάνω εγώ, δική μου κι όλα τούτα που μου λες,

[δεν τ’ ακούω ‘γώ, μικρή μου κι άφησε τις μαργιολιές.]]

Μα εγώ δε θέλω άντρα, σαν κι εσένα μπελαλή,

[κάνε βλάμη μου στην μπάντα, θέλω πλούσιο, μερακλή.]]

Άντρα, μη γυρεύεις πλούσιο και αγάπη, δε θα βρεις,

[θα ‘χεις κάθε σου καπρίτσιο, μένανε σαν παντρευτείς.]]

Όσα κι αν μου πεις, του κάκου, τα μυαλά μου δε γυρνάς,

[τράβα, φύγε, μακριά μου, την καρδιά σου, μη χαλάς.]]

Ασ’ τα νάζια πιά, κυρά μου κι έλα εδώ, σε μένανε,

[για να γιάνεις την καρδιά μου, που πονεί για σένανε.]]