Το φανταράκι

Το φανταράκι απόψε πάλι, έχει μεράκι και τα ‘χει πιει, γιατί έχει μέρες, να πάρει γράμμα, απ’ το κορίτσι του και ανησυχεί.

Θέλει να πάει στο λοχαγό του και συλλογιέται τι να του πει, αν του γυρέψει και καμιά χάρη, φοβάται μη τυχόν και του αρνηθεί.

Ο λοχαγός του είναι λεβέντης, έχει και κείνος χρυσή καρδιά, τον εγνωρίζει απ’ την Αθήνα, που κατοικούσανε σε μια γειτονιά.

Γι αυτό σαν πήγε, του λέει με γέλιο, καταλαβαίνω τι θες να πεις, [μια κι είσαι εντάξει, βρε φανταράκι, πάρε μια άδεια κι άντε να τη βρεις.]x2