Το ορφανό παιδί
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Εγώ είμαι τ’ ορφανό παιδί, το παραπονεμένο
[και μέσ’ στον κόσμο μοναχό, ψεύτη ντουνιά,
γυρίζω το καημένο.]]
Κι αυτό ακόμα το κρασί που λένε πως ζαλίζει,
[όταν το πίνω μόνος μου, ψεύτη ντουνιά,
ορφάνια μου θυμίζει.]]
Εγώ είμαι τ’ ορφανό παιδί, με τον μεγάλο πόνο,
[που αν πονώ ή χαίρουμαι, ψεύτη ντουνιά,
εγώ το ξέρω μόνο.]]