Σφυρίζει και παραμιλά

Βουνά, λιβάδια ξεπερνά το τρένο και ουρλιάζει

[κι ο νιος που χρόνια έλειπε, με πόνο αναστενάζει] x2

βουνά, λιβάδια ξεπερνά το τρένο και ουρλιάζει.

Σφυρίζει και παραμιλά, γελάει και δακρύζει

[γι' αυτούς που ξενιτεύτηκε, ποιους θα 'βρει δε γνωρίζει] x2

σφυρίζει και παραμιλά, γελάει και δακρύζει.

Τη νιόπαντρη γυναίκα του που άφησε, λατρεύει

[και τώρα που ξανάρχεται, ρωτιέται αν θα την έβρει] x2

τη νιόπαντρη γυναίκα του που άφησε, λατρεύει.

Τα πλούτη τι τον ωφελούν, που κέρδισε στα ξένα

[αν δεν θα βρει στο σπίτι του δυο μάτια αγαπημένα] x2

τα πλούτη τι τον ωφελούν, που κέρδισε στα ξένα.