Πριγκιπιώτισσα (Χριστοδούλου)

Εσέ ζητούν τα μάτια μου

εσένα κι η καρδιά μου

μικρή μου Πριγκηπιώτισσα

[γλυκιά Πολίτισσά μου]].

Δίχως εσένα πως μπορώ πες μου, μανούλι μου γλυκό

που μ' άφησες μονάχο, χανουμάκι μου,

δίχως εσένα πώς μπορώ πες μου, μανούλι μου γλυκό

και τον καημό σου να 'χω αχ μικράκι μου.

Πως να ξεχάσω φως μου τα χαϊδάκια σου

τα δυο σου μαύρα μάτια τα φρυδάκια σου

έλα Πολίτισσά μου αχ κι αρρώστησα

τον πόνο μου να γιάνεις Πριγκηπιώτισσα.