Πού θα στρώσω να πλαγιάσω

Όλα στη γη τα έχασα γονείς, γυναίκα, πλούτη

και πικραμένος σέρνομαι μεσ’ στη ζωή ετούτη.

Που θα στρώσω να πλαγιάσω, [το κορμί,]] να ξεκουράσω.

Αν ζούσε η μανούλα μου, θα ‘βρισκα τη συμπόνια,

κουράγιο θα μου έδινε, σ’ αυτά τα μαύρα χρόνια.

Που θα στρώσω να πλαγιάσω, [το κορμί,]] να ξεκουράσω.

Με παίρνει το παράπονο, δεν ξέρω τι να κάνω,

όλοι μ’ εγκατέλειψαν, το λογικό μου χάνω.

Που θα στρώσω να πλαγιάσω, [το κορμί,]] να ξεκουράσω.