Πεισματάρα (Τούντα)

Πάψε, τα καμώματά σου, πεισματάρα, μη με τυραννείς,

[στην αμπέχονη καρδιά σου, δε γυρνάς κακούργα, να με δεις.]]

R: Αχ, μη με παιδεύεις πια, να χαρείς αυτά τα δυο σου μαύρα, μάτια,

που με ‘κάνανε κομμάτια και στα στήθια μ’ άναψαν φωτιά.

Αχ, μη με ‘παιδεύεις πια, να χαρείς, αυτά τα δυο σου μαύρα, μάτια,

που ‘ναι βάλσαμο γεμάτα, πεισματάρα, δεν αντέχω πια.

Πες μου, τι θα καταλάβεις, σαν πεθάνω, αγάπη μου γλυκιά

και το πείσμα σου, δε παύεις, δε πονεί αυτή σου η καρδιά.

R