Ο δειλός

Τα δυο σου μάτια, με κάνανε κομμάτια

[και σαν τρελός τις νύχτες τριγυρνώ γι’ αυτά τα μάτια.]]

R: Έρχομαι να σου μιλήσω, δεν τολμώ γυρίζω πίσω,

κόβονται τα ήπατά μου και ο νους μου σταματά,

όταν σ’ αντικρύσω, φως μου, όλες τις χαρές του κόσμου

βλέπω μες στα δυο σου μάτια, που κοιτάζουν χαρωπά.

Με βλέπεις, λιώνω, πεθαίνω και τελειώνω,

[με τα γινάτια σου με κάνεις κι όλο μαραζώνω.]]

Έλα πάψε τα γινάτια, να χαρείς τα δυο σου μάτια,

με φοβίζει η ματιά σου, σαν γυρνάς και με κοιτάς,

θέλω να ‘ρθω πιο κοντά σου, λίγο μες στην αγκαλιά σου,

για να δω τα δυο σου μάτια, που κοιτάζουν χαρωπά.

R