Ο γέρος (Παπαγκίκα)

Όλοι τα ‘χουν με τους γέρους, μα δεν ξεύρω το γιατί,

θέλω να εξιχνιάσω αν συντρέχει κάτι τι,

οι νέοι τους γελούνε, δια τ’ άσπρα τους μαλλιά,

μα δεν ξέρουν πως υπάρχει και η μαύρη η μπογιά.

R: [Γέρο, η μπογιά σου δεν περνά και μην κρυφοσταλιάζεις πια,

άσε πια τα κοριτσάκια, λησμόνησέ τα, τα παλιά.]]]

Η καρδιά είναι στον τόπο και τα μέλη ενεργούν

κι όταν βρίσκουνε τον τρόπο, όλα παίζουν και γελούν,

οι νέοι σου γελάνε με των γέρων την ορμή,

μα δεν ξεύρετε πως έχει, η παλιά κότα το ζουμί.

R