Ο αγωγιάτης

Με το χάραμα ξυπνώ, το τραγούδι αρχινώ,

ζεύω τ’ αλογάκι μου και με τον ιδρώτα μου,

βγάζω το ψωμάκι μου.

Στο αγώγι αμέσως τρέχω, εις το κρύο, ζέστη αντέχω

και για σύντροφο στον πόνο στη βαριά δουλειά που κάνω,

τ’ αλογάκι μου έχω μόνο.

R: Ω ω ω ω ω ω, τραλα λα, τραλα λα,

του αλόγου τα κουδούνια, ντρίνγκι, ντρίνγκι χαρωπά,

τραλα λα, τραλα λα,

το καμτσίκι κάνει στράκα στον αέρα σαν χτυπά.

Τρέχα εσύ αλογάκι μου, άιντε αραπάκι μου,

τη δουλειά μου σαν τελειώσω, κριθαράκι θα σου δώσω.

Εϊ, άιντε αραπάκι μου, Εϊ, εϊ.

Κουρασμένος πια το βράδυ σαν αρχίζει το σκοτάδι,

στο σπιτάκι μου γυρνώ, αγκαλιάζω την καλή μου

και τους πόνους μου ξεχνώ.

Τ’ αλογάκι μου ταΐζω και νεράκι το ποτίζω,

το καημένο, του μιλώ, να ‘μαστε καλά κι οι δυο μας,

τον Θεό παρακαλώ.

R Εϊ, εϊ, ααααααα.