Μες την παγωνιά
Μέσα στο κρύο, τη βροχή,
γυρνάς κι αναστενάζεις,
[πίνεις το δάκρυ για κρασί,
και μεθάς, στιγμή δεν ησυχάζεις.] x2
Μες την παγωνιά!
Μα ποιός να είναι ο πόνος σου,
ποιό να' ν' το μυστικό σου,
[μήπως στα ξένα έχασες,
έχασες κι εσύ τον άνθρωπό σου.] x2
Και γι' αυτό πονάς!
Μήπως η μοίρα σ' έριξε,
μακριά απ' τους δικούς σου,
[τι άλλος πόνος πιο βαρύς,
πιο βαρύς, σου τυραννά το νου σου!] x2
Μες την παγωνιά!