Καταστροφή

Τι θέλεις μάνα δυστυχισμένη

κι όλο το Χάρο παρακαλείς,

[είν' η καρδιά του, σκληρή σαν πέτρα

κι ό,τι κι αν κάνεις δεν τον συγκινείς.] x2

Πόσες μανούλες, δεν έχουν κλάψει

μπροστά στο Χάρο γονατιστές,

δεν είσαι η πρώτη, εσύ μανούλα,

δεν μας λυπάται, όσο και να κλαις.

Πόσους μας πήρε από το σπίτι,

κοίταξε μάνα καταστροφή,

[μην περιμένεις, από το Χάρο,

φτώχεια κι ορφάνια για να λυπηθεί.] x2