Καταστροφή
Τι θέλεις μάνα δυστυχισμένη
κι όλο το Χάρο παρακαλείς,
[είν' η καρδιά του, σκληρή σαν πέτρα
κι ό,τι κι αν κάνεις δεν τον συγκινείς.] x2
Πόσες μανούλες, δεν έχουν κλάψει
μπροστά στο Χάρο γονατιστές,
δεν είσαι η πρώτη, εσύ μανούλα,
δεν μας λυπάται, όσο και να κλαις.
Πόσους μας πήρε από το σπίτι,
κοίταξε μάνα καταστροφή,
[μην περιμένεις, από το Χάρο,
φτώχεια κι ορφάνια για να λυπηθεί.] x2