Δε θέλω να ξενητευτείς

Θα φύγω μανούλα μου και γεια σου αφήνω.

Του πόνου το δάκρυ κι εγώ τώρα πίνω.

Δε θέλω ο χρόνος φαρμάκια να δώσει

σε σένα, μανούλα μου, και να σε πληγώσει.

Είναι πικρό της θάλασσας, παιδί μου, το ψωμί.

Είναι τα ξένα μαύρα και βαριά σαν φυλακή.

Δεν θέλω να ξενιτευτείς, λεβέντικο κορμί.

Σφυρίζει στη νύχτα το δόλιο καράβι,

μια μάνα στον άγιο κεράκι ανάβει.

Στο πρώτο λιμάνι παιδί μου σαν φτάσεις,

μια μάνα μονάχη ποτέ μην ξεχάσεις.