Δεν τον θέλω τον ΑΧΕΠΑ

Δε θέλω τον Αχέπα, πως να σου το πώ,

όσα εκατομμύρια να ‘χει, άλλον αγαπώ.

Αγαπώ έναν λεβέντη που ‘χει δαχτυλίδι μέση,

δεν τον θέλω, δεν τον παίρνω, τον Αχέπα με το φέσι.

Αγαπά ένα λεβέντη που ‘χει δαχτυλίδι μέση,

δεν τον θέλει, δεν τον παίρνει, τον Αχέπα με το φέσι.

Μάνα μου γιατί μου δείχνεις τόση απονιά,

αγαπώ το ξέρεις κάποιον απ’ τη γειτονιά.

Μόν’ αυτόν εγώ θα πάρω, γιατί έτσι μου αρέσει,

δεν τον θέλω, δεν τον παίρνω, τον Αχέπα με το φέσι.

Μόν’ αυτόν αυτή θα πάρει, γιατί έτσι της αρέσει

δεν τον θέλει, δεν τον παίρνει, τον Αχέπα με το φέσι.

Μάνα μου αγάπη θέλω, δε ζητώ λεφτά,

η αγάπη σαν υπάρχει, γίνουνται κι αυτά.

Ό,τι κι αν μου πεις, βρε μάνα, όσο ξύλο και να πέσει,

δεν τον θέλω, δεν τον παίρνω, τον Αχέπα με το φέσι.

Ό,τι κι αν της πεις, βρε μάνα, όσο καρπαζιά να πέσει,

δεν τον θέλει, δεν τον παίρνει, τον Αχέπα με το φέσι.

Όσο και αν επιμένεις, δε θα γίνει αυτό,

κάλλιο, μάνα μου, ποτέ μου να μην παντρευτώ.

Στην καρδιά μου έχω μόνο, να το ξέρεις, μία θέση,

δεν τον θέλω, δεν τον παίρνω, τον Αχέπα με το φέσι.

Στην καρδιά της έχει μόνο, να το ξέρεις, μία θέση,

δεν τον θελει, δεν τον παίρνει, τον Αχέπα με το φέσι.