Ας μη τελείων' η βραδιά

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού,

τα χάδια ενός παλικαριού

την ξελογιάζανε.

Γιατί την κράταγε σφιχτά

και τα φιλιά του τα πνιχτά,

την συνταράζανε.

Έτσι καθώς ο νιος με χάδια τη νανούριζε,

σα μεθυσμένη αυτή με γλύκα του μουρμούριζε:

[Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ!

Να’ ταν να μην τελειώσει ετούτη η γλύκα

που μου μεθάει την καρδιά.

Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ!

Όπως είσαι εδώ κοντά μου,

στο βελούδινο οντά μου,

ας μην τέλειωνε η βραδιά.]x2