Ας μη τελείων' η βραδιά
Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού,
τα χάδια ενός παλικαριού
την ξελογιάζανε.
Γιατί την κράταγε σφιχτά
και τα φιλιά του τα πνιχτά,
την συνταράζανε.
Έτσι καθώς ο νιος με χάδια τη νανούριζε,
σα μεθυσμένη αυτή με γλύκα του μουρμούριζε:
[Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ!
Να’ ταν να μην τελειώσει ετούτη η γλύκα
που μου μεθάει την καρδιά.
Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ!
Όπως είσαι εδώ κοντά μου,
στο βελούδινο οντά μου,
ας μην τέλειωνε η βραδιά.]x2