Συζήτηση:Πέντε μάγκες

Περί του περιβοήτου «κουνελάκι»/ «βουνελάκι» (μεταφέρω την τοποθέτησή μου από το ιστολόγιο του Σαραντάκου):

Ας ξεκινήσουμε καθαρά από επίπεδο ακουστικής πρόσληψης: αυτό που ακούγεται με βεβαιότητα είναι –ounelaki, δηλ. το «ε» δεν αμφισβητείται ακουστικά, διότι ηχεί καθαρά. Από εκεί και πέρα είναι που έχει στηθεί ο «καβγάς». Άλλοι ακούνε kounelaki και άλλοι (όπως εγώ) vounelaki. Κατ’ αρχάς να επισημάνω ότι ο τύπος «βουνελάκι» (αντί «βουναλάκι») μπορεί να μην είναι συνήθης, αλλά είναι υπαρκτός: τον βρίσκουμε για παράδειγμα ήδη σε κείμενο της εφημερίδας Σκριπ [ 8-5-1909] και έως τις μέρες μας και προφορικά και διαδικτυακά έχει παρουσία. Τα δύο όμως τεκμήρια που εμένα προσωπικά με έχουν πείσει (πέραν του τι ακούω) υπέρ του «βουνελάκι» είναι: Α) Διήγηση παλιού κατοίκου της περιοχής, όπως δημοσιεύθηκε στο εξαιρετικό πειραιολογικό ιστολόγιο του Δ. Κρασονικολάκη:

“Οι σχολικές εκδρομές ήταν δύο διαδρομών, η πρώτη «στο βουναλάκι», απομεινάρι τμήματος των λόφων με την κοινή ονομασία Καραβάς στο τέρμα της Αγίου Δημητρίου προς την Πέτρου Ράλλη, περιφραγμένο άλσος σήμερα που τότε φύτρωναν αγριολούλουδα και θυμάρια” http://dimitriskrasonikolakis.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html

και Β) άρθρο πειραιώτικης εφημερίδας της εποχής που εντόπισα (Νέοι Καιροί, 28/6/1930): «Το Βουνελάκι του Καραβά μεταβάλλεται κάθε βράδυ σε ζαρντέν ντε ραντεβού, όπως θα έλεγε ο εν Παρισίοις ανταποκριτής μας κ. Παράσχος, οπτάν κατά τον Γαλλοφέρνοντα Μάστρο-Στέλιο τον πιεστή της εφημερίδας μας. Τα ζευγαράκια όμως υφίστανται και αιφνιδιασμούς άλλοτε από πόλισμαν που τους οδηγούν στο τμήμα για τα περαιτέρω ή στο σπήτι του κοριτσιού, όταν δηλώσουν ότι βγήκανε περίπατο εν γνώσει των γονέων των και άλλοτε από επαγγελματίες νταήδες που ζητούν τη μίντζα τους».

Οπότε, έχω προσωπικά καταλήξει ή ότι πρόκειται για οιοδήποτε βουναλάκι (βουνελάκι) εκεί γύρω ή για το βουναλάκι του Καραβά.

Η άλλη πλευρά τώρα, που ακούει kounelaki, έτσι τουλάχιστον όπως έχει αποτυπωθεί ο προβληματισμός της σε ρεμπέτικο φόρουμ (το οποίο έχει καταρτίσει και σχετικό «Ρεμπέτικο Γλωσσάρι», όπου έχει λημματογραφήσει τη σχετική λέξη), ένα φεγγάρι (που κράτησε χρόνια) διαβεβαίωνε ότι «Κουνελάκι»=ύψωμα στη Δραπετσώνα, χωρίς να εισφέρει την παραμικρή τεκμηρίωση από συγχρονικές ή άλλες πηγές. Όταν το φεγγάρι αυτό άλλαξε, άλλαξε και το σημαινόμενο του αδήλου αυτού σημαίνοντος: τώρα «Κουνελάκι»=ονομασία της περιοχής Ευγένειας στον Πειραιά, με επίκληση αφενός προσωπικής μαρτυρίας μέλους του εν λόγω Φόρουμ και αφετέρου επίκληση σχετικού συμβολαιογραφικού εγγράφου της εποχής που κάνει λόγο για τέτοια τοποθεσία. Αναμένω την παρουσίαση του σχετικού τεκμηρίου. Έτσι θα μπουν σε μια σειρά τα πράγματα και η μία «αντιμαχόμενη» πλευρά, που ακούει στο δίσκο kounelaki, θα μπορεί να παραπέμψει σε κάτι πιο χειροπιαστό από επικλήσεις προφορικών μαρτυριών, που φαίνεται πως το χρειάζονται «άπιστοι Θωμάδες» όπως εγώ… Αλλά και σε αυτή την περίπτωση (της προσκομιδής των τεκμηρίων), θα έλεγα ότι εκείνος ο μάγκας του εν λόγω τραγουδιού δεν μου φαίνεται καθόλου εύλογο να εννοεί, δείχνοντας: «να, πάνω εκεί στην Ευγένεια έχω ζούλα ναργιλέ»…

Όπως και να έχει, όταν τεκμηριώσει η άλλη πλευρά ότι αυτό που ακούει υπάρχει,εγώ που ακούω vounelaki θα επικαλούμαι ένα τυχαίο βουνελάκι ή το Βουνελάκι του Καραβά (μια και τεκμηρίωσα ότι υπάρχουν), και όποιος ακούει kounelaki θα επικαλείται την περιοχή της Ευγένειας.

Μέχρι τότε, καλό θα ήταν να μην πιάσουμε το γράψε-σβήσε, αλλά ίσως να βάζαμε και τις δύο υποστηρίξιμες εκδοχές