Ο καημός της μάνας

Έξω βοή και χαλασμός, πατέρα μου, τι να `ναι,

[αγέρας δέρνει τα κλαδιά, παιδί μου και βογγάνε.]]

Δεν έχω τη μανούλα μου, γονιέ μου και φοβάμαι,

[κοιμήσου ορφανούλι μου και ‘γω κοντά σου θα ‘μαι.]]

Τι είν’ η μητέρα στη ζωή στο νου σου δεν το βάνεις,

[νιώθεις της μάνας τον καημό, μονάχα σαν τη χάνεις.]]