Μονάχα σαν αρρώστησα

Μονάχα σαν αρρώστησα, είδα ποιοι με πονούνε,

ποιοι ήτανε οι φίλοι μου και ποιοι με αγαπούνε.

R: Μόνο εσύ, αγάπη μου, καημέ και βάσανό μου,

εβρέθηκες στο πλάι μου και στο προσκέφαλό μου.

Ούτ’ ένας δεν εφάνηκε, την πόρτα να χτυπήσει

να δει αν ζω, ή πέθανα, τι κάνω να ρωτήσει.

R

Μονάχα σαν αρρώστησα, ένιωσα τους ανθρώπους,

είν’ ίδιοι κι απαράλλαχτοι σ’ όλης της γης τους τόπους.

R