Η Δολοφόνισσα

Χωρίς καρδιά δεν πίστευα, χωρίς καρδιά για να ‘σαι, σαν το κεράκι μ’έλιωσες, κακούργα μ’έκαψες, δε λυπάσαι.

Γιατί με τόση απονιά, μου φαρμακώνεις την καρδιά, μου κάβεις τη ψυχή μου, αχ, δολοφόνισσα κακιά, τα ντέρτια όλα του ντουνιά τα δίνεις στο κορμί μου, αχ, δολοφόνισσα κακιά, τα ντέρτια όλα του ντουνιά τα δίνεις στο κορμί μου.

Κάθε φορά που θα σε ειδώ, θέλω να σε ρωτήσω, δε θα μ’αφήσεις μια στιγμή, κακούργα, δίχως καημούς να ζήσω.

Αχ, συ, κακούργα, δε μπορείς, κάποιο φαρμάκι θε να βρεις και με να φαρμακώσεις, αχ, δολοφόνισσα κακιά, με δόλο και με απονιά στο κάρο να με δώσεις, αχ, δολοφόνισσα κακιά, με δόλο και με απονιά στο κάρο να με δώσεις.