Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι (Μαίρη Λω)

Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι,

κάποτε μου ‘δινες μόνο τη χαρά,

[μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ,

δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.]]

Φωτιές ανάβουνε μέσ’ στα δυο του μάτια,

τ’ αστέρια πέφτουνε, όταν με θωρεί,

[σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι,

σαν θα με πάρει, τον πόνο μου μη δει.]]