"Άμα τραγουδάς τον πόνο του κόσμου, τραγουδάς και το δικό σου τον καημό. Άμα λες μόνο το δικό σου το ντέρτι δεν είσαι ρεμπέτης... "
Γεννήθηκε στο Ντουρμπαλί της Σμύρνης το 1896 (ή το 1897). Τον πατέρα του, φύλακα στους σιδηροδρόμους, τον μετέθεταν συχνά στους διάφορους σταθμούς της περιοχής και στα 1896 βρίσκεται στο Ντρουμπαλί της Σμύρνης, όπου γεννήθηκε ο Βαγγέλης. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Καλλίνικος. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στις διάφορες περιοχές της Σμύρνης, ακολουθώντας την οικογένειά του και μετά την τρίτη δημοτικού, οπότε σταμάτησε και το σχολείο, βοηθούσε στη δουλειά σαν κοτσαδόρος στα τραίνα. Για να μην υπηρετήσει στον Τουρκικό στρατό πήρε τα χαρτιά του ξαδέλφου του Θεόφιλου Γεροντιδάκη, που πέθανε νέος. Μόλις 16 χρονών κλέβει και παντρεύεται τη δεκατετράχρονη Αναστασία Μπαγιάτη. Απόκτησαν δυο παιδιά , που το ένα πέθανε μικρό και το άλλο, τη δεκαετία το πενήντα. O γάμος δεν κρατά πολύ, χωρίζουν το 1918. Μαθαίνει κιθάρα, βιολί, μπάντζο, μαντολίνο και θητεύει στην περίφημη Εστουδιαντινα Βασιλείου Σιδερή "Τα Πολιτάκια" στην οποία συμμετείχε και ο Σπ. Περιστέρης (πρώτο μαντολίνο με τον Παπάζογλου ως δεύτερο). Εκεί συνάντησε τους άλλους μεγάλους Σμυρνιούς Σπύρο Περιστέρη, Παναγιώτη Τούντα, τους Ογδοντάκηδες και το Σαλονικιό Δημήτρη Σέμση που γύρω στο 1920 ήταν στη Σμύρνη παίζοντας βιολί. Ο Παπάζογλου ήταν αυτοδίδακτος. Παρόλ' αυτά κατόρθωσε να μάθει πολύ γρήγορα τη μουσική σημειογραφία, με τη βοήθεια του μαέστρου Σπύρου Περιστέρη. Έτσι πάρα πολλές παρτιτούρες των τραγουδιών του διασώθηκαν μέχρι σήμερα.
Μετά την απελευθέρωση της Σμύρνης κατατάσσεται ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό. Έρχεται στην Αθήνα το 1923 μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.
Το 1924 ανοίγει ουζερί-καφενείο στις παράγκες της Παλιάς Κοκκινιάς. Στις 20 Ιουλίου 1927 παντρεύεται για δεύτερη φορά, την Αγγελική Μαρωνίτη, σπουδαία Σμυρνιά τραγουδίστρια από μεγάλη μουσική οικογένεια, η οποία δυστυχώς τυφλώνεται το 1930. Δεν αποκτούν παιδιά και υιοθυετούν τον ανηψιό τους Γιώργη Παπάζογλου.
Στο διάστημα 1923-1941 εργάστηκε με Μικρασιάτικα ρεμπέτικα συγκροτήματα. Πεθαίνει στο σπίτι τους στην Κοκκινιά την Κυριακή 27 Ιουνίου 1943 από φυματίωση.
Συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους μουσικούς και τραγουδιστές του λαϊκού τραγουδιού της εποχής του. Σύμφωνα με την αφήγηση της Αγγελικής Παπάζογλου:
"...Με τον Παντελίδη δουλέψαμε πολλές φορές. Στις Τζιτζιφιές στην οδό Τζαβέλλα και αλλού. Ήτονε παλιός σύντροφος του Βαγγέλη απ' τη Σμύρνη και πολύ φίλος. Σπουδαίο παιδί.
...Ο Κώστας Μαρσέλος ή Νούρος ήταν φημισμένος τραγουδιστής, πριν έρθει εδώ, από τη Σμύρνη...Όπως στη Σμύρνη έτσι κι εδώ άφησε εποχή. Μαζί του ο Βαγγέλης δούλεψε πολλές φορές...
... Ύστερα ηπήγα στον Πειραιά στην οδό Τζαβέλα, στη μπυραρία του "ΚΕΣΕ" με τον Πέτρο Αρμάο, το Σταύρο Παντελίδη και το Βαγγέλη Παπάζογλου. Εκεί γνωριστήκαμε με το Βαγγέλη... Από κει και ύστερα δούλεψα με το Στελλάκη και το Βαγγέλη στο "Πράσινι Σαλόνι" στην οδό Πατησίων, στο "Τρίγωνο", στου "Μπητίδη" στην Κοκκινιά και στου "Μπαλλή" στη Δραπετσώνα και τελευταία στην Κοκκινιά στου "Αδαμάκη" με το Στελλάκη, το Νούρο το Βαγγέλη, το Μαργαρώνη...
...Ανάμεσα στα άλλα τραγούδια του Βαγγέλη ήταν και "Η κόρη της χήρας", που το 'χε ακούσει ο Σκαρβέλης και ξετρελλάθηκε, όπως έλεγε. Ο Βαγγέλης δεν έγραφε ποτέ για το ίδιο πράμα αλλά με τα πολλά κάθησε κι έγραψε τους άλλους στίχους που λένε "Για πες μου βρε Στελλάκη..." και του το έδωσε. Τώρα πως τα κανόνισαν μεταξύ τους δε θυμάμαι. Μετά ήρθε το Στελλάκι στο σπίτι, ήπιανε τα ούζα τους και σαν ήρθανε στα κέφια σηκώθηκαν και αγκαλιασμένοι το κάνανε πρόβα.
...Με το Στελλάκι χάλασαν την καρδιά τους, γιατι ο Βαγγέλης ήβαλε τον Κάβουρα και τραγούδησαε τον "Ξεμάγκα", μέχρι που κόψανε την καλημέρα. Πικράθηκε το Στελλάκι. Όμως ο "Ξεμάγκας" του άρεσε του Βαγγέλη με τον Κάβουρα. Το είπε και η Ρίτα, αλλά δεν του άρεσε του Βαγγέλη. Με το Στελλάκι ξαναμίλησαν στη κηδεία του Κάβουρα.
...Όλοι που παίζανε τα μπαγλαμαδάκια και τα μισομπούζουα, όλοι ηρχούντουστε και βρίσκανε το Βαγγέλη στη δουλειά. Κι ένας Δελιάς. Κι ο Μπάτης δεν έλειπε από κοντά μας. Μας είχε δώσει και καναρίνια.
...Ήτανε έξυπνος στη δουλειά ο Μάρκος. Ότι άκουε δεξιά-αριστερά. Τότε τα τραγούδια ήτανε χωρίς νοικοκύρη. Ήτανε αδέσποτα. Ότι άκουες μπορούσες να το βάλεις στο όνομά σου. Γινόσουνα μπαμπάς του. Μον' να στο βγάλουνε πλάκα οι εταιρείες. Ο Μάρκος έπαιζα καλά. Έχει πολλούς που διαβάζουνε και δεν παίζουνε καλά. Ο Μάρκος έπαιζε όμορφα. Νάβλεπες τα δάχτυλά του, έλεγε ο Βαγγέλης, σαν αβδέλλες κoλλάνε πάνω στο μάνικο.
...Κι ο Στράτος ηρχούντανε στο σπίτι. Έχει περάσει πολλά του Βαγγέλη τραγούδια. Και την "Αγιοθοδωρίτισσα" τούχει περάσει, το θυμάμαι ακόμα σα νάναι τώρα που τούκανε μια απ' τα πρίμα, μια απ' τα μπάσα την εισαγωγή ο Βαγγέλης και έμπαινε ο Στράτος.
...Μετά το τριάντα ήρχανε όλοι οι ντόπιοι οργανοπαίχτες στην Κοκκινιά για νάναι κοντά μας. Όχι για δουλειά. Δε δουλεύανε. Δε μπορούσανε να δουλέψουνε μαζί μας. Εκείνοι παίζανε άλλο σκοπό, εμείς παίζαμε άλλο τροπάρι. Ηρχούντουστε για να μας ακούνε κι από μας να παίρνουνε..."
Ήταν στιχουργός, συνθέτης και -αν και είχε εξαιρετική φωνή- σπάνια τραγουδούσε. Τα λαϊκά τραγούδια που έγραψε είναι χαρακτηριστικά τόσο για την ποικιλία μελωδίας και ρυθμού, όσο και για την πρωτοτυπία και απλότητα των στίχων του.
Ποτέ δεν δέχτηκε να αντιγράψει ή να επαναλάβει τον εαυτό του. Όταν κυκλοφόρησε ο "Παλιατζής" του Ιωαννίδη, στην εταιρεία υπήρχε και δικός του "Παλιατζής". Έτσι άρχιζε:
"Το πρωί σαν ξημερώσει
παίρνω επ' ώμου το τσουβάλι
ξεπετιέμαι μες τους δρόμους
και φωνάζω σαν τσακάλι..."
Πήγε κατευθείαν και είπε στον Σκαρβέλη, πού ήταν διευθυντής: "Δώσε μου πίσω το τραγούδι μου. Κρίμα μόνο που ο κόσμος δε θα ακούσει ένα ρεμπέτη "Παλιατζή". Το τραγούδι του Ιωαννίδη δεν είναι ρεμπέτικο, είναι Ευρωπαϊκό".
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου υπήρξε ένα από τους λίγους ασυμβίβαστους στις επιταγές της λογοκρισίας του Μεταξά με αποτέλεσμα την εξαφάνισή του από τη δισκογραφία. Παρόμοια τύχη άλλωστε επέβαλλε η δικτατορία μέσα στις προσπάθειές της για ευρωπαϊκό εξωραϊσμό και γενικά στο σμυρνέικο (τουρκομερίτικο γι' αυτήν) τραγούδι.
Δε μετακινήθηκε ούτε μέτρο από αυτά που πίστευε ακόμα κι στις πιο άσχημες στιγμές της ζωής του. Όταν μπήκανε οι Γερμανοί στην Αθήνα, μη θέλοντας να παίζει και να χορεύουνε οι "φχαριστημένοι και οι μαυραγορίτες", είπε στους συνεργάτες του: "Τώρα το παπιγιόν δεν έχει θέση. Ήρθε η ώρα να δείξουμε ο καθένας τι μετράει και τι μπορεί να κάνει. Εγώ δε θα την ξαναπάθω όπως στη Σμύρνη που έπαιζε ο κόσμος τα όργανα και χόρευε και ήτανε προδομένος. Εγώ από σήμερα δεν ξανατραγουδώ, ούτε παίζω όσο θα κρατήσει ο πόλεμος". Από τη στιγμή εκείνη παράτησε την κιθάρα, έριξε ένα τσουβάλι στον ώμο και πήρε τους δρόμους. Έγινε παλιατζής. Η απόφασή του στάθηκε μοιραία γι' αυτόν. Η πείνα τον τσάκισε και πέθανε φυματικός.
Ο Παπάζογλου, δεν είναι μόνο χρονικά μεταξύ των πρώτων του λαϊκού μας τραγουδιού (αφού ανήκει στην πριν τον Βαμβακάρη γενιά), αλλά και ουσιαστικά. Σ' αυτόν και στον Τούντα στηρίχθηκε κυρίως το λαϊκό τραγούδι πριν "παρέμβουν" τα μπουζούκια. Λέει ο Στελλάκης Περπινιάδης:
"Φυσικά υπήρχαν και συνθέτες, που όσα έγραφαν ήταν αριστουργήματα. Όπως ο Παπάζογλου ο λεγόμενος Αγγούρης. Κάθε τραγούδι του Αγγουριού δημιουργούσε αμέσως καταστάσεις, έβαζε δηλ. τους συνθέτες αμέσως να τρέχουν να σπάνε τα κεφάλια τους να τον συναγωνιστούν. Αλλά ποιός; Μόνο ο Τούντας μπορούσε να τον παλέψει λιγάκι.
... Αμφιβάλλω αν η λαϊκή μουσική θα μπορέσει να ξαναβγάλει Παπάζογλου και Τσιτσάνη στη σύνθεση, Γιοβάν Τσαούς στις μουσικές γνώσεις και σαν οργανοπαίκτη, Χιώτη στη δεξιοτεχνία (μαζί με το Μπέμπη) και Στράτο Παγιουμτζή στη φωνή.
...Ο Παπάζογλου ήταν 40 χρόνια μπροστά από όλους τους άλλους στη μουσική. Οι μελωδίες του ήταν πρωτοποριακές και οι στίχοι του το ίδιο. Δεν πιστεύω να μπορούσε άλλος να γράψει αυτά τα σπάνια και υπέροχα έργα.
...Κάθε τραγούδι του Αγγουριού ήταν και μια επιτυχία, με πωλήσεις που δεν τις έβλεπαν στον ύπνο τους όλοι οι άλλοι μαζί τότε."
Στο ενεργητικό του, αναφέρονται περίπου τριάντα ηχογραφημένα τραγούδια, αλλά είναι βέβαιο ότι έγραψε πολύ περισσότερα. Από αυτά ένα μέρος τους κράτησε και χαθήκανε τα χρόνια της κατοχής και ένα μέρος χάρισε σε διάφορους φίλους συνθέτες και τραγουδιστές.
Δισκογραφία του Βαγγέλη Παπάζογλου
1. Αν ήμουν άντρας, Κατίνα Χωμαχιανού ή Χωματοπούλου (1933)
2. Ο αργιλές, Στελλάκης Περπινιάδης (1933)
3. Ο Νικοκλάκιας, Στελλάκης Περπινιάδης (1933)
4. Οι λαχανάδες, Στελλάκης Περπινιάδης (1934),παράλληλες εκτελέσεις το ίδιο έτος με Ρόζα Εσκενάζυ, Κατίνα Χωματιανού, Κώστα Ρούκουνα και μία του 1935 στην Νέα Υόρκη με την Εστουδιαντίνα «Τα Πολιτάκια»
5. Η μπαμπέσα, Στελλάκης Περπινιάδης (1934), άλλες δυο παράλληλες εκτελέσεις το ίδιο έτος με Ρόζα Εσκενάζυ, με Κάκια Μένδρη και με «Πολιτάκια» στην Νέα Υόρκη, 1935
6. Ο παπατζής, Στελλάκης Περπινιάδης (1934)
7. Τσαχπίνα μαυρομάτα, Στελλάκης Περπινιάδης (1934)
8. Βάλε με στην αγκαλιά σου, Μαρίκα Καναροπούλου - Τουρκαλίτσα (1934) και δυο εκτελέσεις του 1935 με Στελλάκη Περπινιάδη και με Ρόζα Εσκενάζυ
9. Ντερβίσενα, Αγγελική Παπάζογλου, πρώτη εκτέλεση (1934) και δεύτερη ο Κώστας Ρούκουνας (1935)
10. Μαρίκα χασικλού, Κώστας Ρούκουνας (1934)
11. Αγιοθοδωρίτισσα, Στελλάκης Περπινιάδης (1935)
12. Η φωνή του αργιλέ, Στελλάκης Περπινιάδης (1935), στην εισαγωγική πρόζα παίρνει μέρος και ο συνθέτης
13. Ο λαθρέμπορας, Στελλάκης Περπινιάδης (1935)
14. Σαν φουμάρω τσιγαρλίκι, Στελλάκης Περπινιάδης (1935)
15. Ζουρλοπαινεμένης γέννα, Στελλάκης Περπινιάδης (1935) και το ίδιο έτος άλλη εκτέλεση με την Ρίτα Αμπατζή
16. Η Βολιώτισσα, Ρίτα Αμπατζή (1935)
17. Ο Ξεμάγκας, Ρίτα Αμπατζή (1935)
18. Της το βγάλανε, Ρόζα Εσκενάζυ (1935)
19. Μου φαίνεται, Στελλάκης Περπινιάδης (1936), άλλη εκτέλεση το ίδιο έτος με τον Κώστα Ρούκουνα
20. Θα στο λύσω, Στελλάκης Περπινιάδης (1936) και άλλη εκτέλεση το ίδιο έτος από τον Γιώργο Κάβουρα με τίτλο «Το αίνιγμα»
21. Σαν εγύριζα απ' την Πύλο, Στράτος Παγιουμτζής (1936)
22. Καλόγρια, Ρίτα Αμπατζή (1936)
23. Στρι' ρε κουτσαβάκι, Χρήστος Τσαγκαράκης - Ιντζέβεης (1936)
24. Το παιδί του δρόμου, Γιώργος Κάβουρας (1937)
25. Να μην λες το μυστικό σου, Κώστας Ρούκουνας (1938)
Η Αγγελική Παπάζογλου ηχογράφησε μόνο πέντε (5) μανέδες σε στίχους Πάπάζογλου (Ματζόρε, Σαμπάχ, Χετζάζ, Γαλατά ή Ανταμαμάν και Ταμπαχανιώτικος) και ένα τραγούδι του Παπάζογλου τη Ντερβίσαινα.
Πολυτραγουδισμένα και "πολυκλεμμένα"
Τα τραγούδια του Παπάζογλου δεν υπήρξαν επιτυχίες μόνο στην εποχή τους αλλά εξακολουθούν να είναι. Δυστυχώς πολλοί πήραν τις συνθέσεις του και είτε με τους ίδιους στίχους είτε με διαφορετικούς τις παρουσίασαν για δικές τους. Πολλά επίσης τραγούδια του είτε τα έδωσε ο ίδιος είτε ως "δώρο" σε τραγουδιστές ή συνθέτες είτε ως μίζα σε στελέχη των εταιρειών "κατά τη συνήθεια της εποχής".
Λέει ο Στελλάκης Περπινιάδης: "Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει απάνω στα τραγούδια του όλοι οι κλέφτες και δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο. Χωρίς φιλότιμο κα ίχνος πέτσας, πήραν φόρα και άρχισαν να λεηλατούν τα τραγούδια του... Εγώ ξέρω όλους τους κλέφτες και όλα τα τραγούδια που του άρπαξαν."
Και η Αγγέλα Παπάζογλου: "Κι ο Περιστέρης, κι ο Τούντας κι ο Σαλονικιός και ο Λαμπρόπουλος και ο Γδόντας κι ο Σκαρβέλης ήτανε δικτάτορες. Όλοι τους ηρχούντανε στο σπίτι και τον γυρεύανε. Το Περιστέρι ηρεγούντανε τα μινόρε. Το Στελλάκη τσι μανέδες. Ο Σαλονικιός τα σμυρνέικα. Ο Τομπούλης ότι νάτανε. Εσύ μου έλεγε μη μιλάς. Δε σούφαγα τα αμπελοχώραφά σου. Είναι δικός μου ο μπαξές που τρυγάω..."
Kαι πάλι η Αγγέλα Παπάζογλου: "Με βοήθησαν όλοι. Κι ο Χατζηδουλής, κι ο Σχορέλης κι ο Χατζιδάκης που έγραψε στα τραγούδια από κάτω φαρδιά-πλατιά "Ευάγγελος Παπάζογλου" και τσ' ήσκισε όλοι τσι ψευτοσυνθέτες και τα τσιράκια τους που γράφανε ψέματα στα βιβλία τους..."
1. Οι Λαχανάδες (Στα Λεμονάδικα)
Και ποιος δεν το έχει τραγουδήσει!!! Πρωτοκυκλοφόρησε το 1934. Σε τέσσερις παράλληλες εκτελέσεις σε διαφορετικές εταιρείες και ακόμη μία την επόμενη χρονιά:
α. Με το Στελλάκη Περπινιάδη : ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ D.b 2041 - Cb 841 (1934)
β. Με τον Κώστα Ρούκουνα : ΠΑΡΛΟΦΩΝ 21747 - Β 101493 (1934)
γ. Με τη Ρόζα Εσκενάζυ : ΗΙΣ ΜΑΣΤΕΡΣ ΑΟ 214 - ΟΤ 1611 (1935)
δ. Με την Κατίνα Χωματιανού : ΠΑΡΛΟΦΩΝ 21747 - 101451 (1934)
ε. Με την Εστουδιαντίνα "Πολιτάκια" στη Νέα Υόρκη (1935) (ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ)
Υπάρχουν ακόμα δεκάδες ηχογραφήσεις του τραγουδιού στην Ελλάδα και το εξωτερικό, από τις οποίες αξίζει να αναφερθούν: Με τη Σωτηρία Μπέλλου, με το Γιάννη Κυριαζή, σόλο του Γιώργου Ζαμπέτα αλλά και του Ιορδάνη Τσομίδη, οργανικό του Χατζιδάκη (στο δίσκο "Ο σκληρός Απρίλης του 45"). Και φυσικά πολλές ακόμα ηχογραφήσεις από νεώτερους, όπως με το Θόδωρο Καναρίδη, τον Απόστολο Νικολαΐδη, με το Λάκη Χαλκιά και τη Βασιλική Λαβίνα, το Δημήτρη Μακεδόνα και τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Ρίτα Σακελαρίου, τον Κώστα Κυρίτση κ.ά.
Αλλά το εμφάνισαν ως δικό τους ή ως διασκευή:
α. Ο Νίκος Δαλέζιος σε δίσκο με τίτλο "Σαν τον αγά την άραξες" (ODEON DSOb 2690 X 7BO 583) με εκτελεστή το Βαγγέλη Περπινιάδη.
β. Στα 1975 ο ιδιοκτήτης της ΠΑΝΙΒΑΡ, Δ. Βαρδουλάκης το παρουσίασε ως δικό του (ΠΑΝΙΒΑΡ ΥΡΑ 5082) με εκτελεστή το Σπύρο Ζαγοραίο. Στη ίδια εταιρεία κυκλοφόρησε και η εκτέλεση του Απόστολου Νικολαΐδη όπου όμως αναφέρεται ως συνθέτης ο Παπάζογλου.
γ. Ο Γ. Θεοφιλόπουλος με εκτελεστή το Μανώλη Τοπάλη (δίσκος ΣΟΝΟΡΑ SNR 1024 - 419)
δ. Ο Β. Βασιλειάδης (γιος του "Τσάντα") με τον Πυθαγόρα (δίσκος MARGO8154-1367 No7 αν και μέσα ο δίσκος γράφει Παπάζογλου)
ε. Κάποιος Σκουρτέλης (δίσκος EL GRECO ΕG 01)
στ. Διασκευή του Ν Πετρίδη (δίσκος PAN VOX X 33 SPV 10251)
2. Μπαμπέσσα
Φωνογραφημένο τρεις φορές στα 1935.
α. Με το Στελλάκη Περπινιάδη : ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ D.b 2041 - Cb 888
β. Με τη Ρόζα Εσκενάζυ : ΧΙΣ ΜΑΣΤΕΡΣ Α.Ο. 2141 - Ο.Τ. 1610
γ. Με τη Σοφία Καρίβαλλη : ONTEON b.A. 1808 - CbO 2140
Αλλά τη μουσική της "δανείστηκε" ο Κ. Καπετάνιος στο τραγούδι "Τον Γιώργο επαράτησες" (δίσκος ΟΛΥΜΠΙΚ 7147-45-Fb 293) με την Άννα Χρυσάφη.
3. Ο ξεμάγκας
Το κλέβουνε συνέχεια από το 1935. Του αλλάζουν τίτλο, του αλλάζουνε λόγια, αλλά η μουσική του νικά:
α. Δίσκος 48 G 2404 RCA: ΠΡ. ΤΣΑΟΥΣΑΚΗ - Λ. ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ "Θα τη γλεντήσω τη ζωή" με τον Πρ. Τσαουσάκη.
β. Δίσκος MAS505 Α/Α 10958: Λ. ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ "Ο Αργιλές" με τον Π. Μιχαλόπουλο.
γ. Δίσκος PHILIPS 814821-1: Σ. ΧΡΥΣΙΝΗΣ - Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Χ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ "Βαρέθηκα τον αργιλέ" με τη Δούκισσα.
δ. Δίσκος AVANTAGE 109: "Βαρέθηκα τον αργιλέ" (Δ. Λορέντζου)
ε. Δίσκος VENUS 1002 Α/Α 2223 "Βαρέθηκα το ούζο πια" Οδ. Μοσχονάς - Μητσάρας (Δ. Φράτης)
4. Αργιλέ μου παινεμένε (Πρώτη εκτέλεση ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ W 697 - A 494 με το Στελλάκη)
α. Δίσκος VENUS 1042 (1976), με τίτλο "Ναργιλέ μου παινεμένε" στο όνομα των Δ. ΦΡΑΤΗ και Α. ΜΠΟΝΗ (εκτελεστής Δ. Φράτης ή Μητσάρας)
β. Δίσκος MINΩΣ - 5092-7ΧΒΟ 4439 (1969) με τίτλο "Σάββατο σήμερα" ή "Το μωρό μου" στο όνομα του Β. Βασιλειάδη σε στίχους Πυθαγόρα και εκτελεστή το Στέλιο Καζαντζίδη.
5. Η φωνή του αργιλέ (Πρώτη εκτέλεση ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ CG 1108 - DG 6066 με το Στελλάκη)
α. Δίσκος PHILIPS P.H./P.R. 33212: ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΣΑΚΗ "Το παιδί της Κοκκινιάς" με το Νίκο Γιουλάκη και τη Μπέμπα Μπλανς
β. Δίσκος POLYDOR 2061-13-P 1972: Γ. ΜΑΝΗΣΑΛΗ "Αν γουστάρω πορτοφόλι" σε στίχους του Κ. Ψυχογιού με τη Pίτα Σακελαρίου
γ. Δίσκος POLYDOR 2421083 MC 3180083: ΖΑΚ ΙΑΚΩΒΙΔΗ "Πέντε κρίκοι ένα τάλληρο" στίχοι Γ. Δαλιανίδη
δ. Δίσκος HIS MASTERS VOICE 7XGA 1483-45 7PG3165: ΑΠ. ΚΑΛΔΑΡΑ - Ν. ΔΑΛΕΖΙΟΥ "Το καινούριο μου κορίτσι", τραγουδά ο Αντ. Ρεπάνης
ε. Στο LP Α 109 του Δ. Ευσταθίου με τίτλο "Φύσα ρούφα", φαίνεται να ανήκει σε κάποιον ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ
6. Αγιοθοδωρίτισσα
α. Δίσκος NEW SOUND ΟΕ 80145: ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ "Να ήμουνα στη Μύκονο"
β. Σε άλλο δίσκο αναφέρεται ότι τους στίχους έχει γράψειο ο Γ. Κόρος
7. Ο Λαθρέμπορας
Ο Β. Βασιλειάδης (και πάλι!!!) στο δίσκο ΜΙΝΩΣ MSM 268, MTbS 8XMS 3145, με τίτλο "Άιντε τα δυο σου μάτια" σε στίχους Τ. Κωλέττη και εκτελεστή τον Τόλη Βοσκόπουλο.
8. Βάλε με στην αγκαλιά σου
Τρεις εκτελέσεις την ίδια χρονιά (1935)
α. Με το Στελλάκη: Δίσκος ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ A.A 1041 - 6033
β. Με τη Ρόζα Εσκενάζυ: Δίσκος ΗΙΣ ΜΑΣΤΕΡΣ ObA 168 - A.O. 2206
γ. Με τον Κώστα Ρούκουνα: Δίσκος ΠΑΡΛΟΦΩΝ
Το 1968 ο Γ. Ροβερτάκης το κυκλοφόρησε στο όνομά του με τον ίδιο τίτλο και εκτελεστή το Χρηστάκη (Δίσκος SONATA - SON 135 B)
9. Τσαχπίνα Μαυρομάτα
Κυκλοφόρησε στο όνομα του Δ. Πολίτη (COLUMBIA DG 2114) με τον Στελλάκη. Είναι όμως του Βαγγέλη Παπάζογλου
10. Το Προφυγάκι
Στο όνομα του Π. Τούντα με τον Στελλάκη. Είναι μάλλον το πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Παπάζογλου όταν ήρθε στην Αθήνα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, αν και ηχογραφείται μια δεκαετία αργότερα.
11. Η ψευτοφιλία
Κυκλοφόρησε το 1937 στο όνομα των Δημήτρη Σέμση (Σαλονικιός) και Στελλάκη Περπινιάδη. Έχει βρεθεί χειρόγραφη παρτιτούρα από τον Β. Παπάζογλου.
Ο Στελλάκης Περπινιάδης αναφέρει ότι ο Μάρκος Βαμβακάρης, έκλεψε ένα πολύ ωραίο χασάπικο του Παπάζογλου και το έκανε δίσκο. Είναι "Οι γλάροι". Το τραγούδι το είχε συνθέσει από τα 1925 ο Β. Παπάζογλου αλλά ποτέ δεν το γραμμοφώνησε. Αρχίζει έτσι:
"Βλέπεις το γλάρο στα ψηλά
που χαμηλοκοιτάζει
ψαράκια βλέ- μα βλέπει στο γυαλό
και βαριαναστενάζει
..."
Με τα λόγια της Αγγέλας Παπάζογλου:
"Εγώ να δανείζομαι να μη μας φάνε τα χρέη και μείνομε στο δρόμο, και ν' ακούω τα τραγούδια του Βαγγέλη να τα παίζουνε τα ράδια νύχτα-μέρα σ' άλλα ονόματα... να κονομάνε οι άλλοι...να τρώνε οι άσχετοι...Αν ζούσε ο Βαγγέλης ξέρεις τι θα τους έλεγε: Τι άντρες είστε σεις βρε; Δε ντρεπούσαστε; Με τη δική μου την 'τέτοια' καβαλάτε τσι γυναίκες σας;"
Οι πληροφορίες από τα βιβλία:
1. Γιώργης Παπάζογλου "Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμήρνης - Αγγέλα Παπάζογλου - Τα χαΐρια μας εδώ"
2. Τάσος Σχορέλης "Ανθολογία Ρεμπέτικου τραγουδιού"
3. Κώστας Χατζηδουλής "Ρεμπέτικη Ιστορία 1"
4. Ηλίας Βολιώτης Καπετανάκης "Μάγκες αλήστου εποχής"
