μακρόνησος: τραγούδι σε στίχους ανώνυμου εξόριστου
Δημοσιεύτηκε: 16 Ιαν 2020 03:48 pm
Γειά σας, καλή χρονιά.
Βάζω το λινκ για ένα τραγούδι που αρκετοί, κάποιοι, ίσως το θυμούνται από παλιότερη ανάρτηση στη ρεμπετοσελίδα, αλλά αυτή εδώ είναι μια νέα ηχογράφησή του.
https://soundcloud.com/marasagis/06-03a
Το ποίημα του ανώνυμου εξόριστου παρατίθεται στο άλμπουμ “Μακρόνησος” του Γιώργου Φαρσακίδη (1η έκδοση το 1964 - σελ. 43 4η έκδοση “σκυτάλη”), από όπου (έργο του Φαρσακίδη) και το μακρονησιώτικο “τοπίο” της εικόνας.
www.farsakidis.gr/10-books/20-makronisos
Για τη μουσική είμαι ο υπεύθυνος…
Καταγράφω τους στίχους από μνήμης:
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ (ανώνυμου)
Τ’ άχαρο σχήμα σου χαράζεται παντού
Μπλάβα σημάδια αχνά στα σώματά μας
Πληγές ματώνουνε στα σωθικά μας
Μα στις καρδιές μας το γαλάζιο του ουρανού
Έρχονται οι μπόρες κι οι βοριάδες ως περνούν
Αντίσταση δε βρίσκουν στην ορμή τους
Δέντρο, πουλί ή κλαρί - τη δύναμή τους
Τα μπράτσα και τα στήθια μας τη σταματούν
Ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί
Τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει
Ντρέπεται για τους δήμιους μα δακρύζει
Κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή
Εκεί ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως
Κορμιά που δεν λυγούν στην καταιγίδα
Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα
Είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός
Μονάχα ο θάνατος θα βγάλει από τ’ αμπρί
Εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους
Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους
Τ’ ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη λαμπρή
Βάζω το λινκ για ένα τραγούδι που αρκετοί, κάποιοι, ίσως το θυμούνται από παλιότερη ανάρτηση στη ρεμπετοσελίδα, αλλά αυτή εδώ είναι μια νέα ηχογράφησή του.
https://soundcloud.com/marasagis/06-03a
Το ποίημα του ανώνυμου εξόριστου παρατίθεται στο άλμπουμ “Μακρόνησος” του Γιώργου Φαρσακίδη (1η έκδοση το 1964 - σελ. 43 4η έκδοση “σκυτάλη”), από όπου (έργο του Φαρσακίδη) και το μακρονησιώτικο “τοπίο” της εικόνας.
www.farsakidis.gr/10-books/20-makronisos
Για τη μουσική είμαι ο υπεύθυνος…
Καταγράφω τους στίχους από μνήμης:
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ (ανώνυμου)
Τ’ άχαρο σχήμα σου χαράζεται παντού
Μπλάβα σημάδια αχνά στα σώματά μας
Πληγές ματώνουνε στα σωθικά μας
Μα στις καρδιές μας το γαλάζιο του ουρανού
Έρχονται οι μπόρες κι οι βοριάδες ως περνούν
Αντίσταση δε βρίσκουν στην ορμή τους
Δέντρο, πουλί ή κλαρί - τη δύναμή τους
Τα μπράτσα και τα στήθια μας τη σταματούν
Ντρέπεται ο ήλιος ως διαβαίνει απ’ το νησί
Τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν’ αντικρίζει
Ντρέπεται για τους δήμιους μα δακρύζει
Κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή
Εκεί ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως
Κορμιά που δεν λυγούν στην καταιγίδα
Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα
Είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός
Μονάχα ο θάνατος θα βγάλει από τ’ αμπρί
Εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους
Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους
Τ’ ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη λαμπρή