τραγουδι αλατσατιανη

[trixordoalani]

αυτο τι ειναι αλλο τραγουδι? http://www.youtube.com/watch?v=7t0aGFRa ... re=related

[bill1961]

Αντιγράφω από παλιότερο μου ποστ που αφορούσε μια "ραφιοφωνική εκπομπή" (στο ραδιάκι μας)...

20. Αλατσατιανή

Το 1914, πριν την πρώτη προσφυγιά, τα Αλάτσατα στη χερσόνησο της Ερυθραίας στη Μικρά Ασία είχαν 22.000 κόσμο και λίγο πριν το 1922 είχαν 14.000 μοιρασμένους σε δύο συνοικισμούς το Πάνω και Κάτω χωριό. Σήμερα λόγω της ανταλλαγής πληθυσμών στα πλαίσια της συνθήκης της Λωζάνης, στα Αλάτσατα κατοικούν αρκετοί «Τουρκοκρητικοί».
Ο γνωστός παραδοσιακός καρσιλαμάς Αλατσατιανή:
«Στ' Aλάτσατα στη Παναγιά,
στ' αγιόβημ' από πίσω, Aλατσατιανή,
στ' αγιόβημ' από πίσω, Πανωχωριανή,
έχω φυτέψει λεμονιά,
και πάω να τη ποτίσω, Aλατσατιανή,
και πάω να τη ποτίσω Πανωχωριανή.
'Αιντε, άιντε γκιντελίμ, Aλατσατιανή,
θα σε κλέψω δε σ' αφήνω, Πανωχωριανή
...»
είναι μια ακόμα παραδοσιακή μελωδία που τις «περιπέτειές της» στο χώρο του ρεμπέτικου θα παρακολουθήσουμε: Στα 1928 ο Γιώργος Δεληγιώργης τραγουδάει και σφυρίζει τη μελωδία, με αλλαγμένους κάπως τους στίχους, ενώ λίγο νωρίτερα στα 1925 η Αλατσατιανή έχει μετατραπεί σε «Καλαματιανή» από τη Μαρίκα Παπαγκίκα.


21. Ελενίτσα

Οι -ανάλογα με την περίσταση- μεταμορφώσεις της «Αλατσατιανής» συνεχίζονται στα 1930 με τον Αντώνη Νταλγκά και την «Ελενίτσα» του (αν και υπάρχουν αναφορές για μια αντίστοιχη «Ελενίτσα» από τις αρχές του 20ου αιώνα με το Γιάγκο Ψαμαθιανό).


22. Θα σε κλέψω θα σε πάρω

Στο όνομα του Κώστα Σκαρβέλη και με τραγουδιστικό δίδυμο Χατζηχρήστο - Βαμβακάρη (σε μια από τις θαυμάσιες διφωνίες τους) στα 1938, η κατ’ εξοχήν ρεμπέτικη εκδοχή της Αλατσατιανής, μιλάει για μια ακόμη Ελενίτσα η οποία προτιμάει κάποιον πλούσιο, και ως έσχατο τρόπο για να την κατακτήσει ο υποψήφιος εραστής απειλεί ότι «θα κλέψει».


23. Ο καημός της φυλακής

Η Αλατσατιανή, όπως και πολλές άλλες παραδοσιακές μελωδίες, υπήρξε κατά κάποιον τρόπο «κοινόχρηστη», με την έννοια ότι ανάλογα με την περίσταση διαφορετικοί κάθε φορά στίχοι μπορούσαν να προσαρμόζονται στη μελωδία από τους μουσικούς. Έτσι στο τραγούδι του 1933 «Ο καημός της φυλακής» του Γιώργου Καμβύση, η Αλατσατιανή σε μια ακόμη μεταμόρφωσή της γίνεται «ρούσα και ξανθιά» και «Φραγκοσυριανιά», ενώ ο εραστής «λειώνει από τον καημό» στη φυλακή αφού για «χάρη της εγκλημάτισε».

Και ας έχουμε εδώ και το λινκ της κλειδωμένης συζήτησης για το ίδιο θέμα:

forum/viewtopic.php?t=3096

[trixordoalani]

1. [Στ' Aλάτσατα στην Παναγιά], X2
στ' αγιόδημ' από πίσω,Aλατσατιανή,
στ' αγιόδημ' από πίσω, Πανωχωριανή,
[έχω φυτέψει λεμονιά], X2
και πάω να την ποτίσω, Aλατσατιανή,
και πάω να την ποτίσω Πανωχωριανή.
άιντε, άιντε γκιντελίμ, Aλατσατιανή,
θα σε κλέψω δε σ' αφήνω, Πανωχωριανή.

2. [Kακόβολέ μου Nτουσεμέ], X2
με τις ανηφοριές σου, Aλατσατιανή,
με τις ανηφοριές σου, Πανωχωριανή,
[κάνε κι εμένα γείτονα], X2
με τη γειτόνισσά σου, Aλατσατιανή,
με τη γεινόνισσά σου, Πανωχωριανή.
άιντε, άιντε γκιντελίμ, Aλατσατιανή,
θα σε κλέψω δε σ' αφήνω, Πανωχωριανή.

3. [Στ' Aλάτσατα είν' ένα βουνό], X2
Kαρανταή το λένε, Aλατσατιανή,
Kαρανταή το λένε, Πανωχωριανή,
[που παν' οι Aλατσατιανές], X2
και τον καημό τους λένε, Aλατσατιανή,
και τον καημό τους λένε, Πανωχωριανή.
[άιντε, άιντε γκιντελίμ, Aλατσατιανή,
θα σε κλέψω δε σ' αφήνω, Πανωχωριανή]. X2

[bill1961]

Για το δεύτερο τραγούδι που αναφέρεις παραπάνω, να πω ότι πρόκειται για στίχους που τους συναντάμε και σε άλλες νησιώτικες παραλλαγές. Επίσης καταγράφονται στο διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη: Ο έρωτας στα χιόνια, ως:

Σοκάκι μου μακρύ-στενό με την κατεβασιά σου
Κάμε και μένα γείτονα με την γειτονισσά σου

Αλλά πέρασαν και στο ρεμπέτικο με τον Τέτο Δημητριάδη στο τραγούδι Τουρνρνέ:

Στενό-φαρδύ σοκάκι με τις ανηφοριές σου
Κάνε και μένα γείτονα με τις γειτόνισσές σου