rebetiko.sealabs.net

Το διάβασα με λύπη πρίν λίγο σε 2 blogs (με προέλευση την espresso). Στά αζήτητα του νεκροτομείου της Νέας Υόρκης περίμενε μέρες να παραληφθή απο κάποιον συγγενή το πτώμα του Γιαννάκη Αγγέλου... Έμείς που ακούμε Στελλάρα, τον θυμώμαστε σαν έναν πολύ καλό μπουζουκσή, που συνόδευε τον Στέλιο στις εμφα...

Τι να πω... αισθάνομαι χαρά και υπερηφάνεια με τέτοιες εκδηλώσεις και πολύ μεγάλη λύπη για το "κατυθυνόμενο" χάλι της Εθνικής μας παιδείας γενικά...

ΕΥΓΕ!!! σε όλους τους συντελεστές αυτής της ωραίας εκδήλωσης.

Χρόνια Πολλά στην παρέα γιατί έλειψα καιρό... Να σχολιάσω την απάντηση ενός φίλου που λέει οτι ο Χατζηδάκης δεν εχει σχέση με το ρεμπέτικο, οτι πολλα οφείλουμε στον συγχωρεμένο, γιατί αυτός ηταν που όταν στην μεταπολίτευση ανέλαβε διευθυντής του τρίτου προγράμματος, προώθησε την αναβίωση του ρεμπέτι...

Βασικά το ρεμπέτικο είναι να το έχεις στο αίμα σου... Και άσχετα με τις επικριτικές... θεωρίες, είναι και τρόπος ζωής, μέ την καλή έννοια βέβαια για να μην παρεξηγηθώ. Αν έχει λόγο ο άνθρωπος, αν αγαπάει... θά το καταλάβει.
φιλικά