Φόρα τα κόκκινα

Όλο κι από ένα φόρεμα σαν σε κοιτώ, να βάζεις,

Αχ, [θα σου το πω απ όλα αυτά, πιο χρώμα είν’ που με σφάζει]].

Πουλάκι μου, όταν φορείς, να ξεύρεις, αχ, τα μαύρα,

[ανάβει η καρδούλα μου όλο φωτιά και λάβρα.]]

Σαν βάλεις, αχ, τα πράσινα, νεράιδα μου φρεγάδα,

[μου παίρνεις, φως μου, το μυαλό και μου ‘ρχεται ζαλάδα.]]

Τα κίτρινα όταν φορείς, ανάβω σαν καμίνι,

[πουλάκι μου, να σε χαρώ, μοιάζεις σαν καναρίνι.]]

Μάθε λοιπόν απ’ όλα αυτά, το κόκκινο γουστάρω,

[αυτό για πάντα σαν φορείς, γυναίκα θα σε πάρω.]]