Τρελό και άστατο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
fakk (συζήτηση) (Νέα σελίδα: Φεύγω και πάω μακριά, μελαχροινούλα μου γλυκιά, δε δύναμαι, δεν ημπορώ, τις τρέλες σου για να θωρώ...) |
fakk (συζήτηση) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Φεύγω και πάω μακριά, μελαχροινούλα μου γλυκιά, | Φεύγω και πάω μακριά, μελαχροινούλα μου γλυκιά, | ||
δε δύναμαι, δεν ημπορώ, τις τρέλες σου για να θωρώ. | δε δύναμαι, δεν ημπορώ, τις τρέλες σου για να θωρώ. | ||
Είσ’ ένα άστατο τρελό και δε μ’ακούς, που σου μιλώ, | Είσ’ ένα άστατο τρελό και δε μ’ακούς, που σου μιλώ, | ||
πρόσεξ’ αυτή σου η χαρά θε να σου φέρει συμφορά. | πρόσεξ’ αυτή σου η χαρά θε να σου φέρει συμφορά. | ||
Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε, | Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε, | ||
ζητούν μονάχα το κορμί σου και το ιδανικό φιλί σου. | ζητούν μονάχα το κορμί σου και το ιδανικό φιλί σου. | ||
Θα ‘ρθει μια μέρα, μια αυγή, που θα μου πεις σιγά στ’ αυτί, | Θα ‘ρθει μια μέρα, μια αυγή, που θα μου πεις σιγά στ’ αυτί, | ||
λυπήσου με τη δυστυχή, οτι έκανα ήμουνη κουτή. | λυπήσου με τη δυστυχή, οτι έκανα ήμουνη κουτή. | ||
Μα θα ‘ναι πια αργά πολύ, γιατ’ η καρδιά σου η φτωχή, | Μα θα ‘ναι πια αργά πολύ, γιατ’ η καρδιά σου η φτωχή, | ||
θα κλαίει μόνη, θα θρηνεί, χωρίς κανείς να την πονεί. | θα κλαίει μόνη, θα θρηνεί, χωρίς κανείς να την πονεί. | ||
Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε, | Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε, | ||
ζητούν μονάχα τα φιλάκια σου και τα γλυκά χαιδάκια σου. | ζητούν μονάχα τα φιλάκια σου και τα γλυκά χαιδάκια σου. | ||
Αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970
Φεύγω και πάω μακριά, μελαχροινούλα μου γλυκιά,
δε δύναμαι, δεν ημπορώ, τις τρέλες σου για να θωρώ.
Είσ’ ένα άστατο τρελό και δε μ’ακούς, που σου μιλώ,
πρόσεξ’ αυτή σου η χαρά θε να σου φέρει συμφορά.
Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε,
ζητούν μονάχα το κορμί σου και το ιδανικό φιλί σου.
Θα ‘ρθει μια μέρα, μια αυγή, που θα μου πεις σιγά στ’ αυτί,
λυπήσου με τη δυστυχή, οτι έκανα ήμουνη κουτή.
Μα θα ‘ναι πια αργά πολύ, γιατ’ η καρδιά σου η φτωχή,
θα κλαίει μόνη, θα θρηνεί, χωρίς κανείς να την πονεί.
Όσοι κι αν σε κοιτάζουνε και λεν πως σε θαυμάζουνε,
ζητούν μονάχα τα φιλάκια σου και τα γλυκά χαιδάκια σου.