Οι Λαχανάδες (Κάτω στα λεμονάδικα) ( Στελλάκης)

Κάτω στα λε, βρε, κάτω στα λε, κάτω στα λεμονάδικα

κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία

δυο λαχανάδες πιάσανε και κάναν’ την κυρία.

Τα σίδερα, ρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν

τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε

κι αν δε βρεθούν τα λάχανα, το ξύλο που θα φάνε.

Κυρ αστυνό, ρε κυρ αστυνό , κυρ αστυνόμε μη βαράς

κυρ αστυνόμε μη βαράς, γιατί κι εσύ το ξέρεις,

πως η δουλειά μας είναι αυτή και ρέφα μη γυρεύεις.

Εμείς τρώμε, βρε, εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα,

εμείς τρώμε τα λάχανα, τσιμπούμε τις παντόφλες,

για να μας βλέπουν τακτικά, της φυλακής οι πόρτες.

Δε μας φοβί, ρε δε μας φοβί, δε μας φοβίζει ο θάνατος,

δε μας φοβίζει ο θάνατος, δε μας τρομάζει η πείνα,

γι’ αυτό τσιμπούμε λάχανο και την περνούμε φίνα.