Μπορεί να το 'χουν πλανέψει (Ακρογιαλιές δειλινά)

Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα απλώνει σκοτάδι βαθύ,

κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη.

Χωρίς ντροπή, αναζητεί,

τον ήλιο που έχει χαθεί,

στα σκοτάδια να βρει.

Μπορεί να το χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά

και σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε τη δόλια καρδιά.

Μπορεί, ακόμα, μπορεί, να έχει πια τρελαθεί

και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί!