Μαύρη που είναι η ξενιτιά

Ξένος και μόνος περπατώ

στην ξενιτιά εδώ πέρα

μάνα πια δε θα ξαναδώ

αδέλφια και πατέρα.

Μαύρη που είν’ η ξενιτιά

μαύρη, καταραμένη

κι αν στην αρχή μας ξεγελά

στο τέλος μας πικραίνει.

Ανάθεμά σε ξενιτιά

μπαμπέσα, ξελογιάστρα

που με συντρίμμια από καρδιές

χτίζεις παλάτια, κάστρα.