Μαρίνος Γαβριήλ

Μαρίνος Γαβριήλ ή Μαρινάκης (Πειραιάς 1919 – Καλλιθέα 1977)

Βιογραφία

Σφάλμα στη δημιουργία μικρογραφίας: Αγνοούμενο αρχείο

Ο Μαρίνος Γαβριήλ (Μαρινάκης)

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919. Από παιδάκι, βγαίνει στη βιοπάλη. Στα 15 του δουλεύει σε χασάπικο στην Καστέλλα, ενώ έχει ήδη αρχίσει να παίζει κιθάρα. Ο Γιάννης Φάνης –το αφεντικό του- «παλιός μάγκας περπατημένος και σεβαστός και στους καλούς και στους κακούς… έπαιζε σπάνιο μπουζούκι, … ήξερε όλους τους δρόμους» του χαρίζει το πρώτο του μπουζούκι και γίνεται δάσκαλός του. Ήταν μόλις 17 χρονών όταν στα 1936 εγκαταλείπει το χασάπικο και ανεβαίνει σαν τραγουδιστής και μπουζουξής στο πάλκο, γι’ αυτό και έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι «Μαρινάκης».

Προπολεμικά συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους του ρεμπέτικου. Τον βρίσκουμε στα 1938, και ενώ έχει ήδη συνθέσει το πρώτο του τραγούδι «Ο περιπλανώμενος» (σύμφωνα με αφήγηση του ίδιου το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1938 αλλά θάφτηκε από την εταιρεία και μόλις το 1959 κυκλοφόρησε με τη φωνή του Στράτου) να συνεργάζεται με τον Χατζηχρήστο, το Γιάνη «Μπιρ Αλλαχ» Σταμούλη και το Λευτέρη Γουναρόπουλο στον «Έλατο» στον Πειραιά, και αργότερα στο «Φοίνικα» πάλι με το Χατζηχρήστο, το Γουναρόπουλο, το Μπιρ Αλλάχ και το Χρυσίνη. Ιδιαίτερα στενή ήταν η συνεργασία του με τον Φώτη Μιχαλόπουλο, αδελφό του γνωστού Παναγιώτη Μιχαλόπουλου που «δεν πρόφτασε να δείξει την αξία του» αφού πέθανε σχετικά νέος, και τον Ηλία Ποτοσίδη.

Σφάλμα στη δημιουργία μικρογραφίας: Αγνοούμενο αρχείο

Χειρόγραφο του Μαρινάκη με τους στίχους του Περιπλανώμενου

«Και με τους δυο βγήκα πολλές φορές στο "σφουγγάρι". Σε κάθε δύσκολη εποχή γυρνάγαμε από ταβέρνα σε ταβέρνα, παίζαμε και τραγουδάγαμε κι υστέρα βγάζαμε πιατάκι… . Δεν κλέψαμε, δεν αδικήσαμε, δεν μπή¬καμε στη δούλεψη της ρουφιανιάς. Όχι εμείς οι τρεις άλλα κι όλοι οι άλλοι. Ο Μάρκος, ο Γενίτσαρης, ο Κηρομύτης, ο Μπαγιαντέρας, ο Ρούκουνας, ο Χατζηχρήστος κι άλλοι πολλοί... Σφουγγάρι-σφουγγάρι άλλα το κούτελο καθαρό και το κεφάλι ψηλά. Κι οι Μικρασιάτες το ίδιο. Ένας κι ένας κι αυτοί. Λεβεντόπαιδα...»

Μετά την κατοχή αποσύρεται από τα πάλκα και εργάστηκε ως κρεοπώλης, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του διατηρούσε σουβλατζίδικο στην Καλλιθέα.

Ο αριστερών πεποιθήσεων Μαρινάκης, αναφέρεται σε πολλά τραγούδια του στους αγώνες και τα βάσανα του λαού μας κατά την Κατοχή. Στη δισκογραφία εμφανίζεται πολύ αργά. Μόλις στα 1959, σε δίσκους 45 στροφών, ηχογραφούνται τα πρώτα τραγούδια του. Τα τραγούδησαν στους δίσκους ο Στράτος, η Μπέλλου, ή Χρυσάφη, ο ίδιος κ.ά.

Στα μέσα της δεκαετίας του '60, στην προσπάθεια «αναβίωσης» του κλασσικού ρεμπέτικου ο Μαρινάκης (αλλά και πολλοί άλλοι από τους παλιούς ρεμπέτες, όπως Μάρκος, Μπαγιαντέρας, Κερομύτης, Ρούκουνας, Γενίτσαρης, Καλφόπουλος, Μοσχονάς, Μουφλουζέλης, Γεωργακοπούλου κ.ά.) συμμετέχει στις ρεμπέτικες βραδιές σε θέατρα και σε μαγαζιά της Πλάκας. Συνεργάζεται με νεότερους καλλιτέχνες, όπως η Μαριώ, και η Συριανή Κορίνα Δελή. Μετά τη μεταπολίτευση συμμετέχει ερμηνεύοντας το τραγούδι «Δυο μπάτσοι» στο δίσκο «Η αγωγή του πολίτου» σε μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη και στίχους του Γιάννη Κακουλίδη, ενώ συνεχίζει και ο ίδιος να γράφει και να ηχογραφεί ωραία ρεμπέτικα τραγούδια.

Ο Μαρινάκης πέθανε στις 19 Νοέμβρη του 1977.

Πηγές

• Σχορέλης Τάσος: "Ρεμπέτικη Ανθολογία", Εκδόσεις Πλέθρον
• Αυτοβιογραφία στο οπισθόφυλλο του δίσκου του "Ρεμπέτικα Κειμήλια"
• Περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι, Τεύχος 19