Κάτω στο Πασαλιμάνι (Γυναικομάνι)

Το βράδυ, σαν πυκνώσει, την πιο καλή ωρίτσα,

πέρνουνε τον κατήφορο τα όμορφα κορίτσια,

ε ρε, τι γυναικομάνι, γύρω-γύρω στο λιμάνι,

ε ρε, τι γυναικομάνι, κάτω στο Πασαλιμάνι.

Βαράνε τα κορίτσια την ίδια πάντα βιόλα

και βρίσκουνε τ’ αγόρια τους και πίνουνε απ’ όλα

κι ύστερα ποτήρια σπάνε και στη Φρεαττύδα πάνε,

βάρκα ‘δώ έλα βαρκάρη, πάμε τσάρκα με φεγγάρι.

Κι εκεί που ξημερώνει, η μια κρατά τιμόνι,

η άλλη νανουρίζεται, τραβά κουπί και λιώνει,

[έγια μόλα-έγια λέσα, στο Πασαλιμάνι μέσα.]]

Ε ρε, τι γυναικομάνι, κάτω στο Πασαλιμάνι.