Η γραμματική του μάγκα

-Α! δάσκαλε κατεργάρο, ω, ω, α, α!

-Πηγαίνετε εις τον διάβολον, αγιόπαιδες, αθυρόστομοι.

-Δάσκαλε σου ‘πεσε η γραμματική.

-Είστε εις θέσιν αστοιχείωτοι να εμπαίζετε έναν σοφόν;

-Κόφτο ρε δάσκαλε, όσα γράμματα κι αν μάθεις, αν δεν πάρεις

απολυτήριο από αραμπατζήδες, από βαρκάρηδες

κι από τον μυστήριο τον χασάπη, δεν αξίζεις φράγκο.

- Ουαί, εις ποίους με αποφέρεις εις αρχοματινάδας,

εις λεμβούχους και εις σφαγείς ζώων.

-Όταν δε σου γουστάρουνε αυτοί, κατέβα στον Πειραία,

στη Δραπετσώνα να ρουφήξεις μία από την καλή

για να μαστουρωθείς, να βλέπεις διπλάσια, ατόφια σαν μικρόβιο.

Εγώ από ‘κεί πήρα το δίπλωμά μου απάνω σ’ ένα στρατσόχαρτο

υπογεγραμμένο. Αυτό είναι το σχολείο της μαγκιάς,

σακουλεύεσαι δάσκαλε;

-Με κάνεις νεαρέ μου να καγχάζω χα, χα, χα. Φαντάζομαι τι είδους

γράμματα θα έμαθες. Εσύ δε θα ξεύρεις να κλίνεις ούτε ένα όνομα.

-Τι λέει το μελίγγι σου, ρε δάσκαλε, εγώ δεν ξέρω να κλείνω;

Έχω κλείσει εγώ σπιτάκια. Όπου πάτησε το ποδαράκι μου

χορτάρι δεν φύτρωσε. Τώρα ρώτα με αν θέλεις, να δούμε

ποιος ξέρει απ’ τους δυο μας περισσότερα γράμματα.

-Μένω εμβρόντητος της θρασύτητός σου,

αλλά ας σε ρωτήσω ένα όνομα το οποίο

ξέρει πολύ καλά ο ελληνικός λαός, λόγου χάριν: Η πείνα.

-Ονομαστική; -Η πείνα -Γενική; -Της λόρδας

-Δοτική; -Τη αμασία -Αιτιατική; -Την ξελιγομάρα

-Κλητική; -Ω λιγούρες αγιάτρευτες.

-Θαυμάσια! Η πεθερά, ονομαστική; -Η πεθερά

-Γενική; -Της γκρίνιας -Δοτική; -Τη φαγωμάρα

-Αιτιατική; -Την αγανάκτηση -Κλητική; -Ω διαζύγιον.

R: Τώρα δάσκαλε πιστεύω, πως θε να παραδεχτείς,

από μάγκα σαν και μένα πρέπει εσύ να διδαχτείς.

Σε θαυμάζω νεαρέ μου και αρχίζω ν’ απορώ

και ευθύς απ’ την καρδιά μου πρέπει να σε συγχαρώ.

-Μέχρι εδώ πέρα τα κατάφερες. Τώρα όμως θα σε ρωτήσω

κάτι δυσκολότερο, λόγου χάριν Ο φοιτητής.

-Ονομαστική; -Ο φοιτητής -Γενική; -Του αγράμματου

-Δοτική; -Τω τούβλω -Αιτιατική; -Τον χαρτοπαίχτη

-Κλητική; -Ω λεφτά του γέρου που πάτε περίπατο.

R

-Ω, της ημετέρας σοφίας ωχριά ο Πλάτων,

ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης.

-Τους γνώρισα στη φυλακή, παιδάκια τζιμάνια και τα τρία.

-Τι λέγεις κτήνος; Ούτοι τεθνεόντες εισίν προ χιλιετηρίδων!

-Ώρα είναι δάσκαλε να δουλέψει καρπαζιά. Μέσ’ στον καφέ "Αμάν",

στο υπόγειο, δεν πήγαινε ο Πλάτωνας με τον Αριστοτέλη

να χτυπήσουνε τον Σωκράτη, που αγαπούσε την Μαρικάρα

και τράβηξε ο Σωκράτης το λάζο και τους κανόνισε και τους τρεις;

-Αστείον, ας γελάσουμε τρις. χα, χα, χα.

-Μπράβο δάσκαλε γελάς πλούσια.

-Και τώρα μίαν ακόμη ερώτηση τελευταία.

-Η γυναίκα, ονομαστική; -Η γυναίκα

-Γενική; -Της απάτης -Δοτική; -Τη ψευτιά

-Αιτιατική; -Την υποκρισία -Κλητική; -Ω γυναίκες με κάψατε.

Δάσκαλε δε λέω άλλα, με ερώτησες πολλά,

πέρνα καμιά άλλη ώρα, σύρε κι άλλα πιο καλά.

Εύγε, νέε μου, μαζί σου εμορφώθην αρκετά

και ουδείς δε θα τολμήσει πλέον να με απατά.