Γκιούλ Τζαμάλ

Σβήνουν οι ομορφιές μπροστά σε ‘σέ, η Λεϊλά, η Αϊσέ,

λάμπεις σαν ήλιος μέσα στα κρυφά, σαν μπαίνει το χαρέμι του Πασά.

R: Αχ, Γκιούλ Τζαμάλ, θα γίνω χότζας στο τζαμί,

αχ, Γκιούλ Τζαμάλ, να σε ξυπνώ κάθε στιγμή,

με τους αμανέδες μου και με τους γιαρέδες μου

και τις προσευχές μου με Σαμπάχ,

ίσως να με λυπηθείς και κοντά μου πια να ‘ρθεις,

έλα, αν πιστεύεις στον Αλλάχ.

Μάτια σαν τα αστέρια τ’ ουρανού, μου πήραν την καρδιά, τον νου,

έχεις κόκκινα χείλη ρουμπινιά, που έχουν ξετρελάνει τον ντουνιά.

R

Αχ ,Γκιούλ Τζαμάλ, αχ, Γκιούλ Τζαμάλ.