Απόστολος Χατζηχρήστος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
bill1961 (συζήτηση)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
bill1961 (συζήτηση)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3: Γραμμή 3:


==Βιογραφικά στοιχεία==
==Βιογραφικά στοιχεία==
[[Εικόνα:Xatzixristos.jpeg|thumb|180px|right|Ο [[Στράτος Παγιουμτζής]]]]
[[Εικόνα:Xatzixristos.jpeg|thumb|180px|right|Ο [[Απόστολος Χατζηχρήστος]]]]
Ο Απόστολος Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1904 στο Κοκάριαλι της Σμύρνης. Πατέρας του ο Δημήτρης (Χρήστου το πραγματικό επώνυμο) από την Άνδρο και μητέρα του η Αναστασία από τη Σάμο. Σε μικρή ηλικία αρχίζει μαθήματα πιάνου και ακορντεόν σε ωδείο, ενώ μιλούσε γαλλικά και τούρκικα.
Ο Απόστολος Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1904 στο Κοκάριαλι της Σμύρνης. Πατέρας του ο Δημήτρης (Χρήστου το πραγματικό επώνυμο) από την Άνδρο και μητέρα του η Αναστασία από τη Σάμο. Σε μικρή ηλικία αρχίζει μαθήματα πιάνου και ακορντεόν σε ωδείο, ενώ μιλούσε γαλλικά και τούρκικα.
Δεκαεπτά χρονών αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους.  
Δεκαεπτά χρονών αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους.  

Αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970

Απόστολος Χατζηχρήστος (1904 - 1959)


Βιογραφικά στοιχεία

Σφάλμα στη δημιουργία μικρογραφίας: Αγνοούμενο αρχείο
Ο Απόστολος Χατζηχρήστος

Ο Απόστολος Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1904 στο Κοκάριαλι της Σμύρνης. Πατέρας του ο Δημήτρης (Χρήστου το πραγματικό επώνυμο) από την Άνδρο και μητέρα του η Αναστασία από τη Σάμο. Σε μικρή ηλικία αρχίζει μαθήματα πιάνου και ακορντεόν σε ωδείο, ενώ μιλούσε γαλλικά και τούρκικα. Δεκαεπτά χρονών αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους.

Η οικογένεια του φεύγει από τη Σμύρνη το 1922 και εγκαθίσταται στη Τζιά. Ο ίδιος με τη βοήθεια του επίσης αιχμάλωτου θείου του δραπετεύει και μετά από ένα χρόνο καταφέρνει να βρει τους δικούς του. Η οικογένεια παίρνει προσφυγικό σπίτι και μετακομίζει στο Τουρκολίμανο. Ο νεαρός Χατζηχρήστου, εργάζεται ως τεχνίτης στα Ελληνικά Σωληνουργεία και αργότερα στα Λιπάσματα Δραπετσώνας. Ταυτόχρονα ασχολείται με τη σύνθεση και το μπουζούκι. Το 1927 γνωρίζεται με τη Γαρυφαλλιά Σπανού με την οποία παντρεύεται το 1929 και αποκτούν τέσσερα παιδιά, δύο γιούς και δύο κόρες, από τα οποία επέζησαν μόνο οι κόρες.

Από το 1933-34 άρχισε να παίζει ακορντεόν και μαντολίνο στα ταβερνάκια του Πειραιά. Έχει ήδη γνωριστεί με το Στράτο Παγιουμτζή (δεύτερο ξάδερφο της γυναίκας του) και τους υπόλοιπους της «Τετράδας του Πειραιώς» και πείθεται να αφήσει το ακορντεόν και να τελειοποιηθεί στο μπουζούκι αλλά και στην κιθάρα. Και από το 1935, αρχίζει τις εμφανίσεις στα νυχτερινά κέντρα. Πρωτοδούλεψε στο «Δάσος» του Α. Βλάχου, στο Βοτανικό, με τους Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη, Στράτο, Μπαγιαντέρα, [Ανέστης Δελιάς|Δελιά]], Κερομύτη, [Δημήτρης Λορέντζος|Λορέντζο]] και Καρίπη. Αργότερα στου «Πικίνου» στο Θησείο με το Μαν. Χιώτη και το Γιώργο Μητσάκη, στον «Έλατο» με το Γιάννη «Μπιρ Αλλαχ» Σταμούλη το Μαρίνο Γαβριήλ το Γιάννη Μπαφούνη και το Λευτέρη Γουναρόπουλο και μεταπολεμικά στο «Πιγκάλ», στου «Τζίμη του χοντρού» με το Βασίλη Τσιτσάνη και τη Μαρίκα Νίνου, στου «Καλαματιανού» στις Τζιτζιφιές το 1948 (στο συγκρότημα που συμμετείχαν όλοι οι μεγάλοι του ρεμπέτικου –τα καλύτερα μπουζούκια της εποχής), στη «Φλώριδα», στην «Τριάνα» του Χειλά το 1950, στη «Λουζιτάνια», στο «Φαληρικόν» και αλλού.

Εξαιρετικός συνθέτης με εντελώς προσωπικό ύφος, κάνει την πρώτη παρουσία του στη δισκογραφία, το 1938 με δυο τραγούδια του: «Κοκκινιώτισσα» και «Ξανθιά Σμυρνιοτοπούλα» τραγουδισμένα από τους καλούς του φίλους: Γ. Κωνσταντινίδη (Μακαρόνα) και Γ. Παπαϊωάννου αντίστοιχα. Ο Χατζηχρήστος αν και γράφει ο ίδιος τους στίχους πολλών τραγουδιών του, συνεργάζεται όμως και με άλλους στιχουργούς, όπως ο Γ. Λελάκης, ο Κ. Μάνεσης, ο Γ. Φωτίδας κ.ά.. Ειδικά, από τη συνεργασία του με το Γιάννη Λελάκη προέκυψαν τραγούδια, όπως: «Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά», «Παραπονιάρικο», «Καρδιά παραπονιάρα», «Χάροντας (Γλυκοβραδιάζει κι ο ντουνιάς)», κ.ά., άσχετα αν στις ετικέτες των δίσκων δεν αναγράφεται το όνομα του Λελάκη. Συγκλονιστικός και ως τραγουδιστής, τις περισσότερες φορές ερμήνευε ο ίδιος τα τραγούδια του ενώ τραγουδούσε και τραγούδια των Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Περιστέρη κ.ά. Ανεπανάληπτες υπήρξαν οι διφωνίες του με το Μάρκο Βαμβακάρη, σε τραγούδια όπως «Με πολεμάς μπαμπέσικα», «Μινόρε της αυγής», «Βεργούλες», «Πολίτισσα», «Φάνταζες σαν πριγκιπέσσα», «Χριστίνα» και πολλά άλλα.

Στη διάρκεια της κατοχής υπήρξε ενεργό μέλος της Αντίστασης. Από το 1953 περνάει, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι παλιοί «ρεμπέτες» στο περιθώριο. Επιβιώνει κάνοντας περιοδείες ανά την Ελλάδα. Στα 1957, ετοιμάζεται να φύγει για εμφανίσεις στην Αμερική. Δεν προφταίνει. Αρρωσταίνει. Καρκίνος στους πνεύμονες. Πέθανε σε ηλικία μόλις 55 χρονών στην Αθήνα, στις 5 Ιουνίου 1959.


Δισκογραφία


Πηγές

  • Ηλίας Βολιώτης Καπετανάκης: «Μάγκες αλήστου εποχής» (Εκδόσεις Μετρονόμος)
  • Τάσος Σχορέλης: «Ρεμπέτικη Ανθολογία» (Εκδόσεις Πλέθρον)
  • Κώστας Χατζηδουλής: «Ρεμπέτικη Ιστορία 1» (Εκδόσεις Νεφέλη)
  • Ένθετο στο CD: «Οι μεγάλοι του Ρεμπέτικου: Απόστολος Χατζηχρήστος 1937-1950» (Επιμέλεια Κώστα Χατζηδουλή)
  • Διονύσης Δ. Μανιάτης (καταγραφή/επιμέλεια) - «Η εκ περάτων δισκογραφία γραμμοφώνου» (Μητρόπολις ΑΕ - Αθήνα, 2006)