Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι (Μαίρη Λω)
Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι,
κάποτε μου ‘δινες μόνο τη χαρά,
[μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ,
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.]]
Φωτιές ανάβουνε μέσ’ στα δυο του μάτια,
τ’ αστέρια πέφτουνε, όταν με θωρεί,
[σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι,
σαν θα με πάρει, τον πόνο μου μη δει.]]