Μια γυναίκα καταριέμαι

Μια γυναίκα κι εμένα στη ζωή μ' έχει κάνει δυστυχή,

επειδή την αγαπούσα κι όλα της τα συγχωρούσα,

[με κατήντησε ζητιάνο και στην ψάθα να πεθάνω.] χ2

Όσα χρόνια ταίρι μου την είχα, της φερνόμουνα στην τρίχα

κι όμως έφτασε μια ώρα, κι η γυναίκα η μαγκιόρα,

[φεύγει και με κάνει πέρα, μ' ένα φίλο μου μια μέρα.] χ2

Κι από τότε μόνος ο καημένος και καραβοτσακισμένος,

στη ζωή μου τυραννιέμαι, μια γυναίκα καταριέμαι,

[να πονέσει σαν κι εμένα και να σέρνεται στα ξένα.] χ2