Σιγά, σιγά ξημέρωσε

Σιγά, σιγά ξημέρωσε

το πρόσωπό μου κέρωσε

από την αϋπνία

πάλι ξανά σε σκέφτηκα

με τα παλιά μπερδεύτηκα

και ζω στην αγωνία

Σιγά, σιγά ξημέρωσε

και το κρασί μου νέρωσε

απ’ το πολύ το δάκρυ

δεν ήρθες κι απελπίστηκα

κι από τη λύπη κλείστηκα

σ’ αυτήν εδώ την άκρη

Σιγά, σιγά ξημέρωσε

κι ο πόνος μου φανέρωσε

την άδεια την ψυχή σου

όλη τη νύχτα έκλαψα

μα τώρα πια σε ξέγραψα

κι ας έζησα μαζί σου