Μελανούρι
Πες μου, φως μου, σαν περνάς κάνεις πόζα δε κοιτάς.
Τι σου έκανα μικρό και κρατάς τόσο θυμό, μελανούρι μου, γλυκό;
[Άστα νάζια πια αυτά, τα καπρίτσια τα κουτά,
με τα μένα σαν μπλεχτείς τη ζωή σου θα χαρείς.]x2
Κι έτσι κάνεις την τσαγγή (σημ.σκληρή), την καρδιά μου να πονεί;
Γιατί στό' πα σαν κουτός, πως για σένα είμαι τρελός
κι απ' το ντέρτι παλαβός.
[Θά' χεις γλέντια και χορό και στην τρίχα, βρε μικρό
μέρα νύχτα θα γυρνάς, τους εχθρούς σου για να σκας.] χ2
(Ώπα! Γεια σου, Ογδοντάκη μου!)