Σε θάμπωσαν τα λούσα και τα πλούτη

Σε θάμπωσαν τα λούσα και τα πλούτη,

πουλήθηκες και συ για λίγο χρήμα,

έπαψες πια να μ' αγαπάς,

μα σού το λέω όπως πας,

να το ξέρεις πως εσύ θα' σαι το θύμα.

Αυτός ο δρόμος τώρα που' χεις πάρει,

γιομάτος ειν' καημούς και καταφρόνια,

στο βούρκο που θα κυλιστείς,

θα 'ρθει στιγμή να κουραστείς,

και δεν θα 'βρεις πουθενά καμιά συμπόνια.

Θα ζεις χωρίς αγάπη και ελπίδα,

δεν θα γυρνά κανείς να σε κοιτάξει,

Θα 'ρθεις κλαμένη μια βραδιά,

να μου ζητάς παρηγοριά,

το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.