Της φτώχειας τα κουρέλια

Φτώχεια που με κουρέλιασες με νύχια ματωμένα,

μέσ’ στα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα.

R: [Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα.]]

Φτωχολογιά, στον πόνο σου ποτέ σου δε δειλιάζεις

και τα κουρέλια που φοράς, με γέλιο τα σκεπάζεις.

R

Μέσα στης φτώχειας τον μπαξέ είμαι κι εγώ λουλούδι,

που θρέφομαι με δάκρυα και με πικρό τραγούδι.

R/2