Τα βαγόνια

Εμένα ούτε να με κλαις, ούτε να με λυπάσαι και στα βαγόνια του σταθμού να με βρουν να κοιμάμαι κι αν καταντήσω κουρελής, πάλι λεβέντης θα ‘μαι.

Φύγ’ απο μένα και θα δεις με τη διαγωγή σου, που θα σε βγάλει αμυαλή η άσωτη ζωή σου.

Εγώ κι αν καταστράφηκα, θα ξαναγίνω πάλι κι αν τη ζωή μου χάλασα και με ‘ριξες στο δρόμο, σαν παληκάρι θα σταθώ στου χωρισμού τον πόνο.

Φύγ’ απο μένα και θα δεις με τη διαγωγή σου, που θα σε βγάλει αμυαλή η άσωτη ζωή σου.

Εμένα, ούτε να με κλαις, ούτε να με λυπάσαι, τα παληκάρια τα καλά δε βγαίνουν ζημιωμένα κι ας τα πληγώνουν στη ζωή γυναίκες σαν και σένα.

Φύγ’ απο μένα και θα δεις με τη διαγωγή σου, που θα σε βγάλει αμυαλή η άσωτη ζωή σου.