Φίλος και γυναίκα

Ανταριασμένη θάλασσα, μοιάζ’ η καρδιά μ’ απόψε, η γυναίκα π’ αγαπούσα με παράτησε, με τον πιο καλό μου φίλο με απάτησε.

Φίλος και γυναίκα τον λάκο μου μου σκάψανε, με κάψανε, αχ, με κάψανε.

Εμπιστοσύνη είχα διπλή, σ’ αγάπη και φιλία, δηλητήριο κι οι δυο τους με ποτίσανε, την καρδούλα μου στα δυο τη ξεσκίσανε.

Φίλος και γυναίκα τον λάκο μου μου σκάψανε, με κάψανε, αχ, με κάψανε.

Ανταριασμένη θάλασσα, ο πόνος μου με πνίγει, για γυναίκα και για φίλο θυσιάστηκα, μα κορόιδο κι απ’τους δυο να που πιάστηκα.

Φίλος και γυναίκα τον λάκο μου μου σκάψανε, με κάψανε, αχ, με κάψανε.