Νύχτες ξενυχτώ χωρίς ελπίδα

Νύχτες ξενυχτώ χωρίς ελπίδα,

έρημος στους δρομούς τριγυρνώ,

μπρος στου παραθύρου τη γρίλια

τις θλιμμένες ώρες μου περνώ.

Πόσο νοσταλγώ να σ' ανταμώσω,

να ξανάβρω την παλιά χαρά,

τα φιλιά μου πάλι να σου δώσω,

να μου φύγει η μαύρη συμφορά.

Μα εκεί που βρίσκεσαι στα ξένα,

ποιος να ξέρει τώρα που γυρνάς,

άραγε με σκέφτεσαι και μένα,

ή για κάποιον άλλονε πονάς.