Μαύρη που είναι η ξενιτιά

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Ξένος και μόνος περπατώ

στην ξενιτιά εδώ πέρα

μάνα πια δε θα ξαναδώ

αδέλφια και πατέρα.


Μαύρη που είν’ η ξενιτιά

μαύρη, καταραμένη

κι αν στην αρχή μας ξεγελά

στο τέλος μας πικραίνει.


Ανάθεμά σε ξενιτιά

μπαμπέσα, ξελογιάστρα

που με συντρίμμια από καρδιές

χτίζεις παλάτια, κάστρα.