ΠΟΛΙΤΙΣΣΑ (Δημητριάδης Τ.)

Απ’ του Βοσπόρου τα νερά, τα ωραία μαγικά βραδάκια,

επρόβαλες, Πολίτισσα, με μαύρα και σγουρά μαλλάκια.

[Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς τον κόσμο τον μαγεύεις,

με τα ωραία σκέρτσα σου, τον νου μου τον σαλεύεις.]]

Στην Πόλη κάνουν τον σεβντά, στη Σμύρνη νιώθουν το μεράκι

και στην Αθήν’ απ’ το πρωΐ γλεντούν με το γλυκό κρασάκι.

[Μα εγώ μεθώ απ’ τα μάτια σου, στον Άδη κι η ομορφιά σου,

μια γωνίτσα ήθελα να ορίζω στην καρδιά σου.]]

Θυμάσαι πως περνούσαμε εις του Βασπόρου τα χαβάκια,

εκεί που τα λουλούδι’ ανθούν, κελαήδούνε τα πουλάκια.

[Πεύκα, πουλιά Πολίτικα πως θα γυρίσω πάλι,

μαζί μ’ αυτά θα τραγουδώ τα ζηλευτά σου κάλλη.]]