Είναι χίλια τα θέματα, γιά τα οποία ένα σωματείο, και ας πούμε: ένα μουσικό σωματείο, αποφασίζει με βάση την άποψη των μελών του χωρίς καμιά "κατεβασμένη" γραμμή.Αγις έγραψε:Εντάξει για το αν οι "αποφάσεις" των σωματείων μουσικών της εποχής ήταν συγκερασμός των γόνιμων κοινωνικών ζυμωσεων, των συντεχνιακών συμφερόντων και της διαμάχης των αρχι-συνδικαλιστών του Λαϊκού κόμματος του Τσαλδάρη με τους εχθρούς τους, ή ήταν απλά προϊόν της παρέμβασης του κομματικού πυρήνα που κατέβαζε και εφάρμοζε την γραμμή όπως την έφερνε από το κόμμα, ας αφήσουμε να το κρίνουν οι ρεμπετοαγωνιστές της σελίδας. ¨Οσοι έχουν περάσει από μαζικούς χώρους τα τελευταία 35 χρόνια, ή και παληότερα, νομίζω ότι θα ξέρουν.
Όσο για τις "κοινωνικές ζυμώσεις" (μιλώ επί του θέματος) αναμφίβολα ήταν γόνιμες, μόνο που η γονιμότητά τους δεν εκφράστηκε στην απόφαση των σωματείων αλλά στην αρθρογραφία του Ριζοσπάστη.
Σε αυτό έχεις δίκηο.Αγις έγραψε:... Όσο για το απόσπασμα που παραθέτεις δεν είναι καν του Αλέκου Ξένου αλλά του Στράτου Βοζαϊτη περί του οποίου αγνοώ:
" Στα Επτάνησα αυτό συμβολίζεται με την εκτόπιση του μαντολίνου από το μπουζούκι. Οι αιτίες αυτής της αλλαγής είναι προφανείς: «[…] Για τουριστικούς σκοπούς. Μάλιστα τα πιο πολλά κέντρα γράφουν στις ταμπέλες τους “Ζακυνθινές καντάδες” και μέσα παίζουν τσιφτετέλια. » [9]
[9] Απάντηση του νεαρού τότε Στράτου Βοζαΐτη σε ερώτηση του Διονύση Βίτσου για τη ζακυνθινή μουσική παράδοση (Περίπλους 2, Ζάκυνθος, καλοκαίρι 1984, σσ. 87-88 ) . " .......
